"kendi kendine uyuma" ve "gece çişi"ni nasıl hallettik?

Ben bazı konuların arkasını pek getirmiyorum. Halbuki sitcom değil anam bildiğin Köle Isauravarimsi bir pembe dizi çevriliyor burada. Arkası yarın mübarek!

Geçenlerde Elvan sordu, -kendisinin çocuğu filan yok, öyle bir azimle anlatmışım ki- “kendi kendine uyuma konusunu hallettiniz mi?” dedi. Çok fena. İşte böyle boyundan büyük laflar edersen sonra yüzüne vururlar. ık mık bir ara yazayım dedim.

Halbuki resmen mıçtım o konuda hem de betonu filan delemeden. Geçen gün Nil’le konuştuğumuzda itiraf ettim, rahatladım. Uzun lafın kısası halledemedik, hala koyun koyuna uyuyoruz!

Dumur diyalog #63

A: Bana su verir misin babam? Mcqueenli bardaktan önce soğuktan sonra ılıktan.

İ: Önce ılıktan sonra soğuktan koysam olmaz mı?
A: Hmm bu da güzel bir fikir.
.....................

loğusalık müessesesi



Doğurmadan hemen önce:)

 İster inan ister inanma loğusalık müessesinin raf ömrü 3 yıldır.
ha sen 1 ayda bitirdim o işi dersin, orasını bilemem.
Beben çocuk olmadan loğusasın hiç kusura kalma.
Tamam başında mevlüt örtüsü, üzerinde leylak rengi geceliğin, ayağında ponponlu terliklerinle "doğu tebriği bekle evde" demiyorum. Akıllara zarar. Lakin beben çocuk olmadan normal insan hayatı haram sana kabullen.

Doğum günü partisi resmi geçidi

Doğum günü prensesi:)

Doğum günü beyefendisi:)

Doğum günü topları... NEFİSSSSS

Dumur diyalog #62

Yazlıkta arabalarıyla oynarken dedesi soruyor,
D: Oooo Arca arabalarını mı konuşturuyorsun?
A: HAYIR, onlar kendi aralarında konuşuyorlar, dinle bak
.....................

A: Balonlarla oynayalım
Y: Uyku saati 10 kere at, sonra yatağa
A: 20 kere
Y: Olmaz 10!
A: 20, ISRAR EDİYORUM!
Y: 15'te anlaşalım
A: 15, 20'den büyük mü?
Y: Küçük ama 10'dan büyük
A: Anlaştık

Günün sebzesi : atdötten fırın kabak mücver

Tuna'nın doğum günü partisinden çıktık, taksi ararken kendimizi pazarın ortasında buluverdik.

Pazar gördüm mü kayıtsız kalamam, kenarından geçemem, tam ortasına dalmam lazım. Öğle uykusu uyumamış yorgun bebemle sadece domates konusunda anlaşmamış olsaydık, haftalık alışverişimi de yapar giderdim. Bu defa bu pazar elimden iki kilo domatesle kurtuldu.

Domatesler nefis tam mevsimi.

"11 yaralı 4000 gönüllü!" Anormalitesi

Anneannemin cenazesine giderken yolda fark ettik. Manisa girişi konvoy, yarım saatten fazla. Bizde cenazeye yetişemeyeceğiz endişesi. Foça'da hain saldırıymış. İzmir çıkışları tutulmuş pek tabii, tek tek arıyorlar herkesi.

Normal...
Terör saldırısı artık normal.
Hayatımızın bir parçası sanki terör.

Hafta sonu muydu? 8 şehit oluyor, kimsenin gıkı çıkmıyor. Normal çünkü. Şehitler ölmüyor ki sadece, hayatlar sönüyor kimsenin haberi yok. Normal değil mi? Bizden 8 şehit ama onlardan 11 tanesini haklamışız. Teselliye bak senn! Normal...

İzmir nasıl bir yer biliyor musun? Bilmiyorsan söyleyeyim, İzmir, "normal" değil az buçuk "anormal" bir şehir.

LÖSEV Gönüllüsü Olmak Bir Ayrıcalıktır...

Büyük LÖSEV Ailesi, lösemili&kanserli çocuk ve ailelerin bu zorlu mücadelede yalnız olmadıklarını göstermek için sevgi ve azimle çalışan bir vakıftır. LÖSEV kurulduğu 1998 yılından bugüne dek faaliyetlerini duyarlı kişi ve kuruluşların destekleri ve binlerce GÖNÜLLÜSÜ’nün katkılarıyla gerçekleştirmiş; Türk halkının konu hakkında daha bilinçli ve duyarlı olmasıyla beraber tedavide %91'lere çıkardığı başarısını %100’e çıkartmayı hedeflemiştir.

melek

Anneannemi topraga verdik dun.
Kirmizi yanakli tonton anneannemiz...
Onu hep guzel sozleriyle anacagim;
"Allah esinizden isinizden guldursun"
"Sizi de boyle evlatlariniz baksin"
"Benim yavrularimin da CUMLESININ yavrulari da..." diye duaya baslardi hep...
Sadece kendi cocuklarina degil baskalarinin cocuklarina da dua ederdi. Melek oldu...

Nohut oda bakla sofa

“yaşlı minik bir hanım bir başına yaşarmış
masası sandalyeleri rafta da bir testisi varmış…”

“Tostoraman” istediği kadar yavrulasın,

“Maskeli fare” kaçacak delik arasın,

“Zogi” yıldızları kapsın,

Gelen geçen cadıya “Süpürgede yer var mı?” diye sorsun,

“Minik Balık” istediği kadar totosundan öykü uydursun,

“Kasabanın en şık devi” don atlet kalsın,

“Pırtık tekir” Çalgıcı Hüsnüyü daha çooook arasın,

“Değnek adam” mevsimleri ve hatta “Salyangoz ve Balina” dünyayı dolaşsın…

hepsi bir tarafa benim yaşlı minik hanım bir tarafa.

“İnsanların yüzleri neden farklı farklı olur?”

Bunu üç yaşında bir çocuk sorarsa nasıl cevaplarsınız? Öğle uykusundan yüzüm öpülüp mıncıklanarak ve bu soru sorularak uyandırıldım. Dürüst oldum, zaman kazandım. “Çok güzel bir soru ama sana nasıl anlatacağımı biraz düşüneyim, sonra cevap vereyim olur mu?” Allahtan tamam dedi ısrar etmedi. İlker’i aradım, “sen cevap verme ben gelince yanıtlayacağım” dedi. Cevabı bildiğinden çok kendisi cevaplamak isteyen birinin heyecanı vardı ses tonunda. İlişmedim.

Tatil, tam tadında

Tomografi haricinde süper bir tatildi. Kısa ama güzel. Tam tadında. Çocuğun toplumla paylaşılmasının anneye ne denli fayda sağladığı hakkında bir belgesel çekmek istiyorsan bizimkilerin yazlığında birkaç gün geçirmen yeterli.


Her şey çok hızlı oldu aslında. Pazartesi gününü izin almam, gecenin bir körü eşya toplamam, Cuma akşamı daha yedi olmadan dedenin arabasıyla yollara düşmemiz. Arca için her şey oyun, eğlence. Arabadan indiği anda bizim sokaktaki üç oğlan çocuğu Arca’nın eve girmemesi için yeterli bahaneydi.

Cumartesi sabah yaşanan tomografi gerginliğine de “Alsancak’ta sabah çayı içesimiz gelmiş, gezdik geldik” diye gülümseyip geçiyoruz. Tabii ancak akşam suyuna yetişebildik. Gün batımında nefis bir deniz, kumsalda “sen sarışınsın ben esmerim” dediği sarı kafa Egemen’in aradaki bir buçuk yaş farka bakmadan hareketlerini taklit etmesini tasvir edemiyorum ama hala gözümün önüne geldikçe gülüyorum. Komik lan bizim oğlan!

bizim orda gunbatimi guzeldir...

seni sen yapan secimlerin aslinda ve belki biraz daha fazlasi...

bu ara aklimi ziyadesiyle megul eden bu, kendi secimlerimiz ne kadar bize aitti ve biz kendi cocuklarimizin secimlerinde ne kadarlik bir role sahip olacagiz? basrolu kapma savasi mi verecegiz yoksa yardimci oyuncu oscarina mi oynayacagiz? figuranlik da bir diger olasilik...

arca korkuttu dun. yataktan dustu, hersey normalken bir anda "basim donuyor, basim agriyor" demeye basladi, kafayi da buldugu yere koymaya... doktoru aradim iki saat sonra gorulen belirtilerden hoslanmadi. izmire donduk, tomografi... sonuclar sukur...

Bir köpekfobikten bir köpek katili yaratan sistem

Ya hiç gitmem, sol şeritten gidesim tuttu, hiç vurmam 120’ye vurasım tuttu, sonra kocaman bir köpeğin benim önüme atlayası tuttu. Zavallım oracıkta sizlere ömür, kenara çektim, polisi aradım, ekip gönderin, belki yaşıyordur, öldüyse de otoyolun ortasında başka araçlara tehlike olabilir diye. Benim arabanın tamponu dağıldı, plakası uçtu. Bir de üstüne trafik sigortamız evde kalmış, mikemmel bir “arabayı bağlama” hadisesini burada anlatmama ramak kalmıştı.

Hadisenin akabinde İlker devletimin memurunun baskılarına dayanamayıp “ağırlığını koymaya” karar verdi. Raporu almak için trafik şubesine giden İlker’e “bu hanım senin neyin oluyor hemşerim?” diye sormuş memur. “Karım” demiş muhterem, “ooo olmaz böyle sen bugün git eve ağırlığını koy, ne bu böyle ehliyet hala Yeliz Y.” Ağırlığını koydu muhterem kocam, ehliyet değişecekmiş yoksa bir daha benim kaza işlerimle filan uğraşmazmış. Yemedi tabii “peki” dedim, trafikle polisle ne uğraşacağım, zırt pırt, ben bilmem beyim bilir dedim sıyrıldım, katiyen polemiğe girmem:P

“Bu dünyada başka türlü yaşamak mümkün mü, onu öğrenmek istiyorum” Küçük kara balık

Hatırlar mısınız? Ben hatırlamıyorum desem? Ve hatta hiç okumadım desem? Gerçi ben “Küçük Prens” ve “Şeker Portakalı” okumamış sayılı çocuktan biriyim “Küçük Kara Balık”ı okumuş olsam şaşardım. Garip gelebilir ama Aziz Nesin’in kitaplarıyla büyüdüm ben.

Neyse ki Arca var da, kaçırdığım çocuk klasikleriyle şimdi tanışıyorum, geç olsun güç olmasın.

Dumur diyalog #61

Yazlıkta iken bakkalda rastladığı bir teyze ile konuşuyor;


T: Sen nerede oturuyorsun?

A: İzmir’de oturuyorum ben ama Çeşme’ye geliyorum ama bazen de Özdere’ye gidiyorum

T: Ooo geziyorsun demek. Yüzüyor musun peki?

A: Bir keresinde kolluklarla böyle (hareketi yapıyor) dengede durmuştum.

(Akranları neredeyse tüpsüz dalış yapacak bizim ultra-temkinli velet kolluk ve simitsiz kumla bile oynamıyor, kollukla denize girdi mi adrenalin tavan!)

………..

Y: Arca sen babaannen ne iş yapıyor biliyor musun?

Verdiğin sözü tutmak üzerine...

Ben psikoloji okumadım, sosyoloji, felsefe… zerre anlamam! Haldur huldur soru çözüp ÖYS’de istediğim mühendislik fakültesine girmekle meşgulken bu derslere çok afferdersin kıçımı dönerdim. O eğitim sisteminde oydu işin gereği, oyunu kuralına göre oynadık. Aradan geçen yirmi senede ve yirmi farklı şekilde denenmiş ve denemekte olan eğitim sistemlerinde durum farklı mı bilemem. Ama fakültede de olsa, seçmeli ders de olsa hayatın bu dallarıyla ilgili biraz bilgim olsun isterdim, şimdi “üniversitedeyken Bukowski, Kosinski okuyacağıma, okeye dört olacağıma az psikoloji okuyaymışım: P” diyorum. Demek o yıllar, kendimizi bu yönde geliştirelim bilinci de yokmuş bünyede.


Neyse ne diyordum? “Ana babalığın Oxford’u vardı da biz mi okumadık?” diye soracaktım. Baktım bu işin okulu yok, eh temel bilimlerden de ite kaka ezber zember geçmişiz, okulu yoksa kitabı var dedim, sarıldım ana baba eğitim kitaplarına, malumunuz…

İşin bokunu çıkardığım zamanlar kendimle epey dalga geçsem de çok şey öğrendim bu kitaplardan. Öğrenirken İlker’in de kafasını az mikmedim. Demiştim, İlker okumaz ama çok iyi kitap dinler. Allahtan okuyan ve geveze bir karısı var, bugün sor benim okuduğum pek çok kitap hakkında iki kelam edebilir.

%70 yapmadan almam dediydim, sözümün arkasındayım!

Yaşlandım ben, kesinlikle yaşlandım. Yanımda kimse yoksa kendi kendime konuşuyorum. Geçen hafta uçakta üzerime su döken hosteslere içimden saydırdığımı sanıyordum meğer aleni konuşuyormuşum, yanımdaki adam “sormayın sabah da benim üzerime kahvaltı paketini düşürdüler” diye cevap verdi de kendime geldim, Allahtan küfretmemişim.


Dün akşam mesela… Arca yoktu, İlker yoktu. Benim de eve gidecek halim yoktu, bastım Agora’ya gittim. İndirim almış başını gitmiş, alışveriş yapmayanı dövüyorlar.

Söylemesi ayıp 39 TL’ye bir keten elbise ile 5 TL’ye kolye düşürmüşüm, ALLAH dersin!

Davulcu

İlker bir oyuncak almış. Hayır Arca'ya değil, kendine! Playstation için, müzik aletleri var. Davul çalıyorsun. Ben çalamıyorum, kovaladılar beni sahneden. Arca bile daha uzun süre sahnede kalabilmişti. Israr ediyorum mikrofonu istiyorum, billur sesimle dinleyenlerimi ihya etmek istiyorum vermiyor pis!

O davul çalacakmış, ben gitar. İyi tamam gitar çalıyordum eskiden de, ama beni ders aldığım Raci Abim (Pişmişoğlu) bile adam edemedi. Adamın gitar öğrencileri USA'da müzik okudu ben anca okulun orkestrasında akor basmıştım. yeteneksizlikte zirve yaparım ,affetmem!

Arca yazlıkta, anası firarda!

Hafta sonuna kadar göndermeyecektik, dayanamadık, gönderdik.
Yok vicdan değil... Bahçe domatesi yesin istedik :)) puhahaha...