Bu yaştan sonra...

Az önce arkadaşlarımızla çıktığımız kutlama yemeğinden eve döndük. Arca it gibi koşmaktan yorgun doğruca yatağa girdi ve sızdı. İlker'in horultuları da az önce yükselmeye başladı, demek kaçırdığı maç görüntülerini izlerken uyuyakaldı. Saate baktım, balkabağına dönüşmeme yarım saat kalmış. Doğum günüm bitmeden adet olduğu üzere bir yazı ile 39 yaşımı uğurlayayım dedim. Şunun şurasında kırka ne kaldı?

Geçenlerde kırk yaşın annelerimiz zamanında geç bir yaş olduğundan bahsediyorduk. Kimi için başına eşarp bağlama yaşı, kimi için namaza başlama yaşıydı o vakitler. Torun sahibi olanlar vardı. Çalışan kadınların bile emeklilik yaşıydı. Pek çoğu için aktif hayattan elini eteğini çekme yaşıydı 40.

Bense kendimi yeni bir hayatın kollarına atmaya hazırlıyorum.


Aylar evveldi, bir rüya görmüştüm. Rüyanın içeriğini şimdi hatırlamıyorum ama sabahı bekleyemeden tabirine bakmıştım; "bütün hayatınızın değişeceğine işaret" diyordu. Ne alaka demiştim, ta ki yeni kararlar alıncaya kadar...

Yeni yaşı karşılarken gerçekten de hayatım değişiyor. İşten ayrıldım, hadi üç gün tatil havasında geçti, yarın herkesi işe okula yollayıp kendimle baş başa kalınca ne yapacağım bakalım. Bambaşka bir ülkenin her detayını öğrenmeye başlayacağım, hazırlıklar yapmaya... "Bu yaştan sonra..." diye bir şey yok. Her şey insanlar için ve evet bu yaştan sonra hayatım(ız) değişecek.

Ama değişmeyecek şeyler de var tabii ki... Baharın gelişini her bir duyusunda fark eden bir kadın olmaya devam edeceğim. Her mevsimi keyifle, sevgiyle ve güvenli bir teslim oluşla karşılayacağım, eskisi gibi... Eskisi gibi bir leylağı dalından, bir gülü taç yapraklarından koklayabilmek için yolumu değiştirmeye devam edeceğim. Mimozalar açtığında her bahar gibi, bu baharı da görebildiğime, bu yaşımı da bitirebildiğime şükredeceğim, minnetle...