Yine yeni yeniden güneş gözlüğüm kayıp! (ben senede bir gözlük kaybetmek zorunda mıyım?)
Geçen hafta öğle tatilinde Kipa’ya gitmiştim, sonra ofise döndüm, akşam da eve gittim. Ertesi gün evden çıkarken gözlüğümü bir türlü bulamadım. Ofiste bıraktım herhalde dedim, bütün hafta sonumu gözlüksüz geçirdim.
Pazartesi ofiste gözlüğümü bulamadığımdan beri hummalı bir arayış içindeyim. Her yere ama her yere baktım, yok! Ay delireceğim.
“Ne olacak mesele ettiğin şeye bak” diyene dalarım zira güneşin 8 ay tepemizde olduğu İzmir’de güneş gözlüğü hayati kardeşim, sokağa donsuz çıkarım onsuz çıkmam, işte o kadar!
Neyse son çare Kipa’da unutmuş olacağım aklıma geldi. Bugün öğlen dışarı çıkmamın sebebi buydu, gözlüğümü soracak ve hemen dönecektim. PEH!
Bu defa gerçekten ama gerçekten kaybettim sanırım.
Hava neredeyse 20 dereceydi, biraz Forum’da yürüyüş yapayım dedim, masum bir yürüyüş. Belki babet bulurum. Deichmann’da çok şirin kırmızı babetler buldum ama 36’sı bile bol geldi yav, iki giy folloş olacak zaten. Almanların fırıncı küreği ayaklarına göre kalıplandırmışlar. Hadi biraz daha yürüyeyim de bir Nine West yapayım. Forum’a gittin mi hacca gitmiş gibi olursun, bir Nine west bir Mango tavaf edilmezse, Kabe’yi tavaf etmeden dönmüş gibi olursun. İki elin kanda olsa görevini yerine getireceksin ve gireceksin.
İndirimin en tatlı zamanları. Vitrinlerin tamamı yeni sezon, böylece yeni sezonun trendlerinden haberin oluyor. Sonra ayakkabılar numarasına göre sergide, sormana gerek yok, buldun aldın giydin, bulamadın canın sağ olsun. Vakit kaybı yok. İndirimlerin 70% sınırına dayandığını söylememe bilmem gerek var mı?
Neyse Nine West’e teessüflerimi iletiyorum, babet dediğin minişler 60 TL yav. 40’a inmeden almıyorum ahanda buradan bildiriyorum. Onun ederi o kardeşim! (Bak şimdi “ederi” deyince annem geldi aklıma, Kemeraltına ineriz, pazarlık ederiz, annem tezgahtarla tartışmaya tutuşur. En son adam 15 der annem 10 der, annem 10 bırakır ve onun ederi o kadar, hadi aldım der çıkar. Hay Allah adam zarar edecek diyecek olurum, bana da aynından yapıştırır, “onun ederi o kadar”. Yeri gelir tekstil, yeri gelir ayakkabı uzmanıdır, maliyet hesaplarını en ince detayına kadar bilir, bilir ki “onun ederi o kadar”. Var ya şu ekonomiyi anneme teslim etseler, ihya oluruz şerefsizim)
Nine West’in kız kardeşi Park Bravo’ya geçtim. Hala daha indirimde olan sayılı birkaç mağazadan biri.
İşte tüm o vahşet burada yaşandı.
Bebeği pusette ağlayanlar, kocasını kasa sırasında dikenler, kabinde sıra tutanlar ve hatta kenarda denemeden üstüne bakıp çıkıverenler! Hepsi hepsi o mağazadaydı!
Alışveriş son derece vahşi bir şey aslında. Özellikle de indirim günleri.
Benim “alışveriş” deyince aklıma gelen ilk şey “indirim” olduğu için ben vahşeti dibine kadar yaşıyorum.
O pahalı mağazalar birer jungle ve şıkşıkıdım hanımefendiler vahşi birer panter!
Herkesin gözü birbirinin üzerinde. Deneme kabinlerindeki sıralar pek medeni görünüyor sanıyorsanız aldanıyorsunuz. Bir adım öne çıkmaya çalışanı boğuverirler yeminle!
Önümüzdeki kışın trendini önceden kestiremeyenlerin aklı kabanlarda eli mevsimliklerde. Eh en azından baharı tuttururum diyorlar.
Kasa sırasında küçük çaplı bir arbede yaşandı bugün. Bir kadın değiştirme yapmaya çalışan bir adamın üzerine yürüdü ve kasiyeri de çok pis payladı. Eline pompalı verilmemiş olması bir facianın eşiğinden döndürdü bizleri.
Her ne kadar tüketim çılgınlığı emperyalizmin biz zavallılara enjekte ettiği yapay bir hazsa da, sahip olma dürtüsü doğasında var insanın! Hepsi benim olmalı!
Benim derken…
Evet, mutlaka almam gereken bir güneş gözlüğü varken (kim bilir kaç para bayılacağım, off!) ve almak istediğim babetler… Ben indirimin dayanılmaz cazibesine kapılarak iş hayatımın belki yirminci mavi gömleğini, beşinci lacivert eteğini ve ilk beyaz hırkasını satın alıp o vahşi doğadan kendimi dışarı attım.
İtiraf ediyorum, utanç içindeyim.
Tek tesellim yüz ayrı kombinasyon yapabilecek olma ihtimali…
7 yorum:
Ben bu indirim esnasında kendini kaybetme durumu için şöyle bir strateji geliştirdim, aklımda almayı planladığım ne varsa girip onu arıyorum hemen mağazada. Zaten her daim ya işe ya eve çocuğa yetişme telaşında olduğumdan, uzun uzun bakamıyorum da ama 40 tl ye babet bulsam ben de kaçırmam tabi. Katılıyorum ayrıca, "ederi" o kadar babetlerin olsa olsa :)
Güle güle kullanın efenim yeni kıyafetlerinizi.
Ben de aynen senin gibi gunes gozluksuz yasayamam. urasi Izmir gibi de degil ama -10 derece de olsa gunesliyse gozluk giymek zorundayim. Senelerdir gozluk kaybetme, cantada cizdirme, cocuklarla sapini kirma tecrubelerimden sonra cozumu uldum. Avon'un yuzume cok yakistigini dusundugum bir gozlugu var. Ara ara ucuzluga ciktikca 5 tane falan alip bir koseye atiyorum. Acil durumlarda iyi oluyor.
Vallaha benimde hep bir siyah ayakkabi ihtiyacim vardir cikarim siyah hicbir sey almadan ve daha alakadiz yuz milyon sey daha alarak eve giderim.yapmasinlar kardesim o kadar indirim
Pratik anne burada da pratik zekasini konusturdu.. Bende paali bir gozluk almiyorum .Ilk Ray-ban gozlugumu 5 gununde takside unutmustum ve bu ilk ve son dedim simdi 10 dolarlik gozlukler bana ilac gibi kirildi cizildi kayboldu derdi olmuyor..Sende bizim kaybedenler klubune katil pahaliya kacma..
Safiye
Akdenize yerleşmenin en güzel yanı 365 gün güneş gözlüğü kullanma tarafı sanırım.Benim iki gözlüğüm var, asla gözlüksüz evden çıkmam,güneş gözlüksüz araba kullanamam zaten.
Gözlük için gidip etek almak için çok uğraşmışsın belli :)
Ben bu gidişte 30 liraya ayakkabı,37 liraya çizme ve 20 liraya son model bir mont almış biri olarak indirim güzel şey diyorum :))
ama ben aldığın mavi gömleği, lacivert eteği ve beyaz hırkayı çok merak ediyorum. hani bir fotoğraf koysan diyorum:) senin tarzından feyz alırım belki.
prtaik annem, krebim, bu hafta sonu nil bana getirecek o avon gözlükten, yakışırsa fikir için ellerinizden öpeceğim:)
Pınarcım, son derece sırada casual şeyler. Benim tarz tamamen sade sıradan:)
Yorum Gönder