Bugün günlerden...

Boya badana dolayısıyla home office günü.

Önce aşağı attılar sonra da yer kalmadı diye eve sepetlediler beni. Öğleden sonra evden çalıştım. Ancak bu home office olayı sakat abicim. Hem çalışıyorum hem dıkınıyorum, cola dondurma fındık… ha babam yedim.

Bir de araya kredi kartı yıllık ücretini ekstreme sıkıştırmış olan bankamı kalaylamayı bile sığdırdım. Geçen sene böyle olmuştu, bu sene utanmadan pazarlık etmeye kalktılar benimle.

Aynen şöyle gelişti olay:

Y: Benden yıllık aidat alamazsınız, derhal parayı hesabıma iade istiyorum
(Senelerin verdiği bir bıkkınlık var, artık öyle ık mık yok, direkt koyuyorum postayı)
Müşteri temsilcisi: hemen kontrol edelim. Hmm kartınıza 20 TL’lik … yükleyelim.
Y: Benden 55 TL alacaksınız, karşılığında 20 TL vereceksiniz, (aslında burada salak mıyım lan ben, sen kim oluyorsun beni söğüşlüyorsun dümbük diyecektim ama kişiselleştirmek istemedim, ne de olsa kurumun bir çalışanı karşımdaki, ee tabii bir de kaydediliyor:P ) doğru mu anlıyorum?

MT: Evet efendim
Y: Hmm geçen yıl ve ondan önceki on yıl boyunca hep tam olarak kesintim iade edilmişken şimdi 20 TL’ye mi onay vermemi istiyorsunuz?
MT: Evet efendim, bu yılki banka uygulamamız bu yönde.
Y: Hmm benim de alnımda enayi yazmadığına göre kartımı iptal edin lütfen.
MT: İşleminizi yapıyorum. İptalini onaylıyor musunuz?
Y: Hem de nasıl
MT: Borçlarınızı ödemeniz gerekir, ödemezseniz icra takibi başlatılır, onaylıyor musunuz?
Y: Siz merak etmeyin on senedir tek gün geciktirmedim, hemen yarın tamamını kapatırım benim için endişelenmeyin.
MT: Hmmm Yeliz Hanım şimdi şöyle bir uygulamamız daha var (baktı yağlı müşteriyim, baktı hesap kesiliyor benim borçlar trink ödeniyor, çark etme turları başladı) kartınızı bir yıl boyunca kapattırmamayı taahhüt ederseniz aidat kesintisini iade edeceğiz.
Y: Siz bir yıl içinde kart aidat ücretini almayacağınızı taahhüt ederseniz, ben de kartımı kapattırmamayı taahhüt ederim.
MT: Efendim yılda bir defa alınıyor ücret.
Y: İyi o halde kapattırmıyorum, seneye görüşürüz!

Ve görüşeceğimize eminim!

Neyse ben yine fiti fiti çalışıyorum. Derken kapı çaldı. Hayırdır? Megafondan bir ses “Arca M.’nin evi mi?” diyor, eveeettt, “İzmir Büyükşehir belediyesi kendisine süt gönderdi, gelebilir miyiz?” açıyoruuum.

İki tane beyefendi, üzerlerinde Tire Süt’ün üniformaları var, ellerinde kocaman bir torba, 4 litre süt, bir de tutanak.

Bilir misiniz? İzmir Büyükşehir Belediye Başkanı Aziz Kocaoğlu’nun başlattığı proje ile senelerce ilköğretim okullarında Tire Süt dağıtıldı. Hem yerel firmamız kazandı hem vergilerimizle çocuklarımız senelerce taze, lezzetli, kaliteli süt içti. Süt deyip geçme, dar gelirli aileler için ne mühimdir çocuğunun süt içmesi.

Derken çok ses getiren proje, hükümetin kulağına gitti, “sen bırak bu işleri artık devlet yapacak” dedi, İzmir Büyükşehir Belediye’sinin projesini iptal ettirdi. Türkiye genelinde dağıtılan sütlerin ve hastanelere taşınan miniklerin haberleriyle ilgili detaya girmeyeceğim. Yakinen takip ettiğim için kapıdakilere iki defa sordum “Belediye değil mi? Aman hükümetin sütleri değil, değil mi?”

(İlker hükümetin ne suçu var dese de, öyle süt dağıttım bitti demekle olmuyor, çocuklar içiyor o sütleri, ihaleyi vermeyi bildiğin gibi sağlığından kalitesinden de emin olacaksın, hiç darılmaca gücenmece yok, kusura kalma)

Dediler ki; “okullara süt dağıtım projemizi durduktan sonra belediye 0-5 yaş arası çocukların evlerine göndermeye başladı, bu projemiz çok yeni, birkaç gündür dağıtıyoruz”. İçim rahatladı, aldım sütleri.

Sonra Arca'yı almaya gittim okula, döndüğümüzde sütleri gördü, nerden çıkmışmış sütler, dedim ki; "anne babalardan topladığı paralarla belediye, bazı şeyler yapar, mesela park yapar, çöp toplar, okul yapar. Bizim belediyeci Aziz amca da artan parayla çocuklara süt gönderiyor, bütün çocuklar süt içsin diye"

İşte böyle...

Not: Tire Süt nedir diye merak edenler, buraya bir tık.