Haberler, kitaplar falan filan İnter Milan :P

Aynı anda okuduğum kitap sayısını beşe çıkardım bu hafta sonu. Yeni gelenleri sonra anlatırım ama yine de en favorim Harita Metod defteri. Murathan Mungan anlattıkça ben kendi çocukluğuma dönüyorum. Her yazısı, hemen her cümlesi, bendeki bir anıyı yeşertiyor, derinlere gömdüklerimi, yüzeye çıkarıyor.

Murathan Mungan ile aramızda bir kocaman nesil (annem yaşında kendisi), çocukluklarımızın coğrafyaları arasında bin kilometreden fazla var. İşin bu yanından bakarsan, bu kadar benzerlik bulmak ilginç. Diğer taraftan bizimle ebeveynlerimizin çocuklukları arasında, bugün çocuklarımız ile aramızdaki gibi bir uçurum yoktu. Zaman bizim çocukluğumuzda hala bir nebze yavaş akıyordu. Annelerimizinki gibi... Belki de bilemiyorum, bizlerin ebeveynleri ile arasındaki yaş farkı, bz yeni nesil anne-babalar kadar çok değildi. Bırak Arca'yı, benden on yaş genç arkadaşlarımla geçmişimize dair çok az ortak payda var.



Az önce okuduğum "beyaz mendil" mesela. Kumaş beyaz mendil, benim siyah önlüğümün üst cebine üçgen yapılıp konulurdu. Selpak taşımaya çok sonraları başladık, burnumuzu kumaş mendile silerdik. Bizimle ana babalarımızın çocukluklarından ortak bir anı beyaz mendil. Binlerce kilometre uzakta bu memlekette, hem de benim nesilden kumaş mendil taşıyan Belçikalıların olduğunu fark ettiğimde, "kumaş menil kullanan kaldı mı ya?" diye hayret etmiş, gülümsemiştim. Neyse...

Murathan Mungan okumayı özlemişim, hasret gideriyoruz diyelim.

Bu üç günlük uzun hafta sonuna bolca yağmur, çokça ev işi, kararınca keyif, iki yeni sebze lezzeti, bir Netflix dizisi (la Casa de papel), çılgın bir alışveriş, bir de yılbaşı tatil programı sığdırdık.

Yağmur hemen hiç durmadı. Yanıma yandaş bulamadığım için yağmur kokusunu yürüyüş yaparken içime çekme aktivitesinin yerine terasta nefes almayı tercih ettim. Buna da şükür.

La casa de papel'i muhteremin negatif düşüncelerini görmezden gelerek seviyorum. Senaryoda mantıksızlıklar olsa da karakterlerin hepsini seviyorum. Hele müziği, o gönül titreten müziği. Ay Arca uyusa da izlemeye devam etsek :)

Kapuska oldu, hem de nefis, düşün yani İlker beğendi. Yani "evde yenen sebzeler" listesine kapuska resmi girişini yaptı. Vatana millete hayırlı olsun. Karnabahar fırın kızartma henüz gelişmeye muhtaç ama yenmeyecek değil, bugün yarın bir iki yeni denemeye kendi yorumumu katarsam bu iş tamam! Bu iki sebze bu memlekette hem ucuz hem de güzel-bol. Bütün kışı İzmir'den getirdiğimiz barbunyaları yiyererk geçiremeyiz.

Tüm hafta sonu evde yayıp nasıl deli alışveriş yaptın derseniz, cevabı internet. Aynı tekstil ürününü burada iki buçuk katına alacağını fark edince gurbetçi, Türkiye'deki alışveriş sitelerini talan ediyor haliyle. Allahtan annemler gelecek kasım sonu da bavulları alacak mı o kadar kıyafeti bilmiyorum.

Biz uçak biletlerinin fiyatından yılbaşında Türkiye'ye gitmeme kararı alınca, annemlerin bize gelmesi acayip mutlu etti. Öyle ama cidden feci pahalı biletler. İzmir'e uçakla gideceğimize üç ülke gezeceğiz, yani inşallah bakalım, planlarımızı yapabilirsek. Avrupa şartlarına göre epey geç kalmış durumdayız.

A-han da cüce uyudu, çay demlendi, ben kaçayım :)