Ağustos böceği

 Dünden itibaren bir hafta boyunca, hava 30 derecenin üzerinde ve güneşli olacak. COVID19 verilerinin önlenemez yükselişinden sonra gündemin ikinci sırasını işgal eden bu haberin bizim evdeki yansımaları şöyle:

1. Teras koltuğunun örtüsü zırt pırt kapatılmayacak 

2. Öğlene doğru güneşlikler kapatılacak ki klimasız serin evimize güneşi ve sıcağı misafir etmeyelim, rahat uyuyalım.

3. Bostan sulanacak hem de her gün!

Son maddenin icraatı için bugünkü mesaimin bitimini müteakip Arca ile suları yüklendik, bostanın yolunu tuttuk. 

Sıcak toprağa iyice inmiş. Kendinden bitiveren mor çiçekli çalılardan yaz sıcağı kokusu geliyor. Bilir misin o kokuyu? 

Kurumuş otlara bastıkça, çıtırtıları duyarsın, epeydir nem görmemiş kavrulmuş otlar... hepsi hepsi yaz!

Sonu gelmeyecek bir bahar, birden yaza çalıyor, sıcağı seven insan coşmaz mı hiç?

Derken kulak kabartıyorum, duyacak mıyım? O sonsuz sessizliğin ortasına gelip çökecek mi beklediğim ses? Hayır. Duyamıyorum. Ben bu, standartlarıma göre anca üç günlük yaz yaşatan memlekette bir dakikalığına da olsa ağustos böceği sesi duyamayacağım! Lanet! 

Hayır yani böcek! senin ömrün ne kadar ki? Üç günlük cehennem sıcağında üç kere cırlasan ne olur? 

Böceğin fotoğrafını Belçikalı arkadaşa gösterdim, dedim, “sizde bundan yok mu? Sesi bana hiç gelmiyor.”

Bazen oluyormuş. Bazen... 

İyi bari, kanguru yok, bu da yok, demedi, buna da şükür. Bekliyoruz bakalım.

Zira coğrafyanın memleketiminkiyle benzerliğine kurban İtalya’dan beri sayıklıyorum... “yaz dediğin ağustos böceğinden bıktıracak! Atacaksın terliği ağaca, susturacaksın ve ancak o zaman çekmiş olduğun gürültünün farkına varacaksın!  Ağustos böceğinin yaşamadığı yaz olabilir mi!?”