An itibariyle…

 İçimdeki o şapşik İzmir çocuğunun gülümsemesini durduramıyorum. Kar yağdı ve her yer bembeyaz. Yaaa…

İnsanın hava şartlarıyla gülümsemesi çok şapşik ama işte o manzara, kar yağarken havanın o tazeliği sakinliği… 

Bugün tüm gün toplantıdaydım ve sadece 10 dakika arada kendimi dışarı attım. Sadece yağan karı hissetmek için. Sonra eve geldim, bir şarap açtım ama içim içime sığmıyor. İlker hadi çıkalım dedi, ay nasıl sevindim. Romantikli kar yürüyüşü bıraktım kadehi çıktık ama evin ergeni de takıldı peşimize. Romantizmin içine edildi, zira evin pipilileri kar topu savaşı yaptılar. Yoldan geçenler hangimizi ayıpladı bilmiyorum, ben şahsen o iki oğlanı tanımazdan geldim. 

Birkaç kartopu yiyince eve kaçmaya karar verdim. İşte burdayım. Şarabım, pencere önü koltuğum, pijama ve sabahlığım ve tabii ki yüzümdeki o şapşik gülümseme.