Hamile olduğunuzu öğrenen insanların ilk sorusu cinsiyeti ise, ikinci mutlaka sezeryan mı normal mi!!
Geçenlerde 10 küsür yıldır görmediğim, İlkerle ortak bir arkadaşımızın bu sorusu artık OHA dedirtti!! 30 yaşında çocuk sahibi bile olmayan bir erkek de bunu sordu ya, artık hiçbir şeye şaşırmam.
Bana insanlar anneliğimi bu sorunun yanıtına göre değerlendirmeye çalışıyormuş gibi geliyor. Sanki normal doğum istiyorsan ve saatler süren sancılara hazırsan fedakar annesin de sezeryanla kolayı seçiyormuşsun gibi!! Sanki 9 ay çektiğin sıkıntılar ve asla emekli olamayacağın bir annelik mesleği ile ömrünün sonuna kadar yaşayacakların yeterli fedakarlık değilmiş gibi!!
Özetle herşeyin doğalından yana olan ben, acı eşiğimin yüksekliği ve de cesurluğumla övünen ben normal doğumdan KORKUYORUM!!!
Sadece saatlerce çekeceğim sancılar değil korkularım. Bebeğe birşey olacakmış korkusu da var. Benim boynuma göbek kordonum dolanmış ve dünyanın en berbat doğumlarından biriymişim örneğin.
Sonra kendini aylarca normal doğuma kanalize edip de son anda yada 15 saat sancı çektikten sonra sezeryana mecbur olan hikayeleri dinledikçe tüylerim diken diken oluyor. O müthiş hayalkırıklığına ne kadar hazır olabilirim?
Ayrıca ben herşeyin planlı programlı olmasını isteyenbiriyim. Bilmem kaç gün doğum gecikse kafayı yerim. Benim gibi organize kadınım öyle spontane gelişmelerle hiç işi olmaz!! Ne zaman doğacağına tabii önce doktor sonra da ben karar vermek isterim. Hem velete kalsa balık burcu olacak ki hiç istemiyoruz, bu da işin geyiği :)
Bugün doktor kontrolüne İlkerin teyzesine gittik, kendisi normalci doktorlardandır. Bana kilomun, bebeğin ve de kalça yapımın (lanet geniş çatı!!!) normal doğuma acayip elverişli olduğunu, normal doğumun fiziksel olarak beni tamamen yenileyeceğini, bir ömür boyu rahat etmem için normal doğumun ne kadar faydalı olduğunu anlattı. Tabii sezeryan talebime saygısı olduğunu da ekleyerek. Bizimle birlikte İlkerin ve benim annelerimiz olduğu için tartışma zemini oluşmamasını tercih ettim ve daha 2 ay varken biraz daha düşünmeye karar verdim ama hala bilemiyorum!! Kendimi hiçbir şeye kanalize etmek istemiyorum. Yoga egzersiz, dikkatli kilo alma vs gibi her hazırlığımı yapa durayım, bir taraftan da sezeryanda diretecekmişim gibi geliyor. Bakalım zaman ne gösterecek!
Not: 30. hafta doktor maceramız ilker göbüşümün fotosunu çektikten sonra yayınlanmaya hazır olacak.
16 yorum:
Merhaba, öncelikle bebecik hayırlı olsun. Sağlıkla ve kolaylıkla doğar inşallah. Ben de 4 ay önce sezaryenle doğum yaptım. Planlı programlı olması güzel birşey tabi ama onun da sonrası çok kolay değil. Ben 5 sene Amerika'da yaşadım. Orada bulunduğum süre boyunca onlarca arkadaşım epiduralli normal doğum yaptı. Çok kolay, çok rahat oldu doğumları. Ben de öyle doğum yapmayı çok isterdim ama benim bebeğimde kordonla ilgili bir durum olduğu için sezaryeni tercih ettik. Neyse, diyeceğim o ki, epiduralli normal doğum iyi bir alternatif olabilir.
Yine de tabi herşeyden önemlisi bebeği sağlıkla kucaklamak. Sonra zaten herşey unutuluyor. :)
Yelizciğim dr. ne derse desin önemli olan senin ne istediğin. Normal doğum için bunu gerçekten istemen çok önemli bir faktör.Bebiş pıt diye de çıkabilir aaa bu ne kolyamış dersin; ama birkaç saatte sürebilir.Doğumun kendisi başlı başına kadını yenileyen bir özellik. İllaki normal yolla olması şart değil bence. Bn sezeryan oldum ve çok kolay bir doğum gerçekleştirdim. Sonrası da kolay geldi bana. Sadece ilk gün ayağa kalkarken çok zor oldu.ama ne gaz sancısı ne de başka birşey. Öenmli olan senin bu doğum olayını çok kolay bir şekilde aşacağına inanman. Ben doğuma nerdeyse zil takıp gidecektim.Doktorum bile çok şaşırmıştı bana. Ben mi çok iyi doktorum yoksa sen mi çok iyi hastasın anlayamadım demişti bana :)) İçini ne kadar iyi tutarsan o kadar kolay olacak inan.
Bence en doğru kararı verecek kişi sensin. İnsanların ne düşündüğüne kafanı yorma. Bu konularda bilen bilmeyen her insanın bir söz söylemesine çok canım sıkılıyor. Bebek senin, anne sensin en iyisinide sen bilirsin. Sezeryan kararı seni daha az anne yapmaz. Asıl her şey doğduktan sonra başlayacak bence :)
Kolay bir doğum olur inşallah, doğum sonrası toparlanmandan çok çabuk olur umarım. Kendine dikkat et özellikle ruh sağlığına.
Sevgiler.
Yeliz'cim; gercekten kendini herhangi bir yönteme kanalize etme bence de...
Şu an 37. haftasında olan bir arkadaşım var. Baştan beri normal istiyordu, nefes egzersiz kursu, yogasi pilatesi, normal dogum için ne varsa hepsini yapti ve tahmin et ne oldu.
Bebek hala dönmüyor, bir hafta daha bekleyip sezeryan karari alınacak.
Ayrıca ben de aynen senin gibi kılım şu'eee nasıl yapacaksın doğumu' sorusuna. Sanki kendileri çekecekler sancıları. Bir insan diğerinin acı çekeceğini bilmekten gizli bir haz duyuyor galiba :) Kaldı ki ben, herşey yolunda giderse normal istiyorum...
Neyse allahtan hayırlısını diliyorum hepimiz, tüm hamileler için.
Sevgiler...
ben de diğer arkadaşlara katılıyorum, her şeyden önce bebeğin sağlığı önemli. biliyorsun bende normal doğumu istemiş ama Duru doğmayınca sağlığı açısından sezeryana yönelmiş biriyim. aslında sezeryan olduktan sonra keşke bekleseydim ve normal doğursaydım dedim. fakat şimin dediği bir şey her şeyi değiştirdi, ya normal doğuracağım diye kassaydın ve Duru'ya bir şey olsaydı, o zaman yaşayacağın pişmanlık bundan daha beter olurdu dedi ve haklıydı Duru herşeyden önemli. beni normal doğuma iten sebeplerden biri de yaralarımın çok geç iyileşmesiydi, 12 ay oldu ama ameliyat yerim hala acıyor. sana tavsiyem öncelikle kendine seni anlayan, senin yaşadıklarını yaşamış bir kadın doğumcu bulman. ben o konuda şanslıydım. yine çok konuşup kafanı şişirdim. her şeyden önce sen ve bebeğin sağlığı...
merhaba senem,
yorumun için teşekkür ederim, sorularımı senin blogunda yorum olarak bıraktım.
sevgili ruhdağı,
ben de senin gibi düşünüyorum, kendimden çok bebeğin sağlıklı doğmasına takmış durumdayım, artık nasıl daha sağlıklı bir bebek olacaksa öyle olsun istiyorum
Zühre ablacım,
çok haklısın, herşey çok kolay da olabilir ama çok zor ve bebeği etkileyecek kadar zor da olabilir.Öncelikle içimi ferah tutmayı ve çok da kafama takmamayı öğrenmeliyim.
kiraz sevdası,
keşke ben de senin gibi kararlı olabilseydim:( arkadaşınınki gibi hikayeler yüzünden ben de biraz normal doğuma kendimi kaptırmamaya çalışıyorum. umarım herşey istediğin gibi olur.
mukaddesciim,
sezeryana meyletmemin en nemli sebebi de bebeğin sağlığı aslında. ben noma doğum yapıp 3 gün sonra hayata devam edeceğim diye bebeğim başına birşey gelirse diye ödüm patlıyor. bakalım, biraz daha düşünüp, iyice araştırıp karar vermek lazım, kaldı 2 ay:)
Ben de aynı durumdayım. Özellikle zaman daraldıkça korku ve endişelerde artıyor. Aynı şeyi yazmayı düşünüyordum:). Bence en önemli şey doktora güven. Normal doğum düşünen arkadaşlarım son anda sezeryan oldu. Sonuçta her zaman da bizim düşündüğümüz olmuyor.Kendime de anlatmaya çalıştığım gibi zaman bırakmak en iyisi:) Sevgiler!
Bende 1,5 ay önce sezeryanla doğum yaptım.Oysaki 9 ay boyunca kendimi normal doğuma hazırlamuştım. 9 ay boyunca normal doğum planlamış biri olarak son anda sezeryan olunca psikolojim bozuldu ve riskli bir ameliyat geçirdim.Ama bebeğim sağlıklı doğdu ve bu yüzden Allaha şükrediyorum.Bence kendini her ikisine de hazırla.Umarım bebeğin ve senin için hayırlısı neyse o olur.
heralde sezaryenle doğuranlara kolayı seçmiş gözüyle bakanlar sezaryeni yaşasalardı hiç de öyle kolay atıp tutamazlardı...Normal doğumda öncesi,sezaryende sonrası acı veriyor ben bunu bilir bunu söylerim...Ayrıca doğum esnasında/sonrasında gösterilen sabır anneliğin binde biri ancadır heralde..O yüzden anneliği ölçmek için doğum şekli son ölçüt ancak olur kanımca..
Beş haftalık hamileydim doktora ben sezaryenle doğuracağım dediğimde..Fobim vardı asla dedim yapamam..İsteye isteye bile bile ameliyata girdim..Evet doğumdan sonrası öyle çok kolay olmadı..canımın çok yandığı dakikalr da oldu..İlk ayıldığımda kendi dikiş acılarımdan kızımı görecek gözüm olmadı nerdeyse..(Yok korkma sadece bikaç saat çok acıyor o kadar...Hastaneden çıkar çıkmaz ayağa kalktım ben..Eve gidince yatak bile açtırmadım..İlk günü atlattınmı bitmiştir..)Ama ben bu olayı ancak bu şekilde atlatabilirdim diyorum ve geriye bakmıyorum artık...
Önemli olan onu sağlıkla kucağına alman..Sen sadece içsesini dinle...Gerisini boşver..
Sevgiler..
Sevgili Yeliz,
Ben normal doğumla doğmuşum, kız kardeşim sezaryenle ikimiz de süper insanlarız:)
Ben normal doğum istiyorum ya, bana da hep deli misin sezaryen yapsana diyenler denk geldi. Oradan anlıyorum ki diğer insanlar sen ne seçersen seç, bir yorum yapma konusunda kendilerini tutamıyorlar. İçerik çok da önemli değil.
Bir de zihin çok önemli bence, sezaryen bana kolay olur diyorsan kolay olur, zor olur dersen zor olur, normal için de aynı şey geçerli. Yani çekim yasası konusuna inanıyorum ben biraz, inançlarımız gerçeği yaratıyor. O nedenle bir başkasına şunu yap, bunu yap demek çok yanlış.
Benim durumum seninkinin tam tersi, ben de sezaryenden korkuyorum. Şu anda bekleme evresindeyiz ve eşimle ya şu planlı programlı sezaryen aslında ne iyi fikirmiş diye düşündük geçen:) Böyle beklemesi zor, insan sabırsızlanıyor. Tamam heyecanlı bir yanı da var kabul ediyorum ama... Hayatım boyunca sezayen dururken normal kim doğurur derken hamile kalmamla beraber normalci oldum. Ben de böyle bir deliymişim meğer... Öte yandan kuzenimin doktorunun dediği gibi kimseye normal doğurdu diye madalya filan vermiyorlar. (Hele erkeklere ne oluyor onu hiç anlamıyorum!)
Kendi adıma bir de şunu diyeyim, hamile yogası beni çok rahatlattı. Dinginleştirdi, huzur verdi. Bebeğimle ilişkimi arttırdı, bana cesaret verdi, pozitif bakış açısı verdi.
Sen gönlünü rahat tut. Önemli olan sağlıklı ve huzurlu bir anne, sağlıklı ve huzurlu bir bebek...
Kucaklıyorum.
özgür
özlemcim haklısın, doktorla tüm endişelerimi henüz paylaşamadığım için de soru işaretleri var hala. belki birkaç hafta içinde biraz daha net bir fikrim olabilir.
merhaba Özge,
çok geçmiş olsun. bu kararsızlığın tek iyi yanı tek birşeye odaklanmamak.
mummy nedense ben de sezeryan konusunda insanların böyle bir önyargısı olduğunu düşünüyorum. belki herşey bittikten sonra bu düşündüklerime gülüp geçeceğim.
özgür, kardeşini bilmeme ama sen kesin süpersin:)harika şeyler yazmışsın, gerçekten insanına göre değişiyor, önemli olan biraz gevşemek. bu arada ben de yoga yapmayı çok seviyorum ama maalesef işten gel, yemek hazırla ye ve sonra genelde koltukta uyuyakaldığım için bu aralar hiç yapaıyorum ve resmen özledim:)
Sevgili Yeliz,
Kaygılarında çok haklısın. Ancak bence kendine ve doktoruna güven. Nasıl iyi hissedeceksen onu dene.
Ben ikisini de denemiş bir anneyim. Birincisi normaldi. Adı üstünde normal, doğal... Sorun yoksa rahat bir doğum, biraz sancı var, ama abartıldığı gibi de değil. Ve sonrasında birkaç dikişle biraz zor oturuşlar olsa da bir iki gün bebeğine daha rahat bakabiliyorsun...
Bir kist ameliyatı geçirdiğim için zorunluluktan ikinciyi sezeryanla dünyaya getirdim. Doktorum:" Bayramdan sonra gel keselim!" dedi. Bir hafta endişeyle bekledim. Bekleyiş zor, doğum rüyada oldu. Doğumu hatırlamıyorum, sonrası zordu.Altı ay kendine dikkat et dedi doktorum.
Aslında ikisinin de ödülü her şeyi unutturacak kadar güzeldi.
Ve şunu da tüm içtenliğimle eklemek istiyorum. Öyle mükemmel bir sistem kurulmuş ki her şey hayranlık uyandıracak kadar güzel ilerliyor. Olumlu düşün, binlerce kadın, binlerce çocuk dünyaya getiriyor yüzyıllardır. Seninki de öyle olacak...
Sevgiler...
normal yap.
sevgili aysema,
değerli tecrübelerini paylaştığın için teşekkürler
Yorum Gönder