Zor bir haftaydı. Seyahatler, projelerde karar alma zamanları, yaklaşan toplantılar yetmezmiş gibi bir de yeni şeyler çok zorladı. Kendim hakkında düşündüklerimin, vardığım yargıların başkaları tarafından ne kadar farklı olduğunu görmek ve sindirmek (ya da üstünü örtmek demeli belki de) kolay değildi. Yola devam etmenin her zaman bir çaresi bulunur.
Kendinle ve ailenle küçük mutluluk alanları inşa edebildiğin zamanlarda her şey daha kolay oluyor. Geçtiğimiz hafta yaşadığım ve muhtemelen önümüzdeki hafta da yaşanacak zorluk bundan kaynaklanıyor. Yetersizlik hissini aştım artık, "yetişmeyivereyim nedir yani?" kafasına geçeli yıllar oluyor.
Benimkisi isteyip de yapamamaktan kaynaklı bir gerilme. Yani Arca ile daha çok sohbet etmek istiyorum, İlker'le daha çok vakit geçirmek. Küçük şeyler var, mesela İlker'le mutfakta takılmak, Arca ile uno filan oynamak. Bunlar iyi gelen şeyler. Bana kendimle vakit geçirmek de iyi geliyor. İyi bir arkadaşım ben, kendime vefasız olmak istemiyorum. Ama işte bazen oluyor. Tüm bunları isterken, tüm bunları yapabilecekken başka şeylere vakit ayırmayı seçmek, işte aslında bir tarafımla o mücadeleyi vermeyi seçmek daha da zorluyor. Çünkü biliyorum ki, o an mesela kendimle vakit geçirmeyi seçsem, yine de kendimi iyi hissetmeyeceğim.
Kafada dönüp dolaşan tilkilere hoşgeldiniz.
Her hafta ofisin gym ekibinden ufak bir mail geliyor, konular her hafta farklı. Bu hafta stresi işlemişler. Nasıl başa çıkarsın, nasıl tolere edebilirsin... Önerilerden biri meditasyon. Güzel... de, benim sorunum yapabilmek. Ya uyuyakalıyorum, ya da kafama düşünceler üşüşüyor ve birbirleriyle yarışıyorlar. Yarışmanın mücadele konusu belli: "Yeliz'in beynini ilk önce hangimiz eline vereceğiz?"
Sadece bir konuya odaklanabilen ve aynı anda bir çok şeyi (ev, iş, yemek, çocuk, arkadaşlar, yabancı bir ülkeye adapte olmak, dil öğrenmek, hayat!) düşünmek zorunda olmayan insanlar bu ara benim kıskançlık radarımdalar.
Ben? Benim düşünceler birbiriyle yarış halinde. Meditasyon yapmam onlara beynimin içinde daha rahat cirit atma imkanı veriyor. ve meditasyonun sonunda, eğer düşünceler tarafından ele geçirilmemişsem, en iyi ihtimalle uyuyorum. Meditasyon hani stresi yenmemizi sağlayacak, bizi sakinleştirecekti?
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder