Sabah geç kalktık, son emmeden sonra 3 saat uyumuşuz, sabah 7 oldu 8 buçuk.
sonrasında mutlaka 2 saat daha kestirirdik, bugünkü yattı. Baktım Arcanın uyuyacağı yok, koydum ana kucağına, Arcanın en sevdiği ev işine koyuldum. ÜTÜ. Fazla dayanamadı, uyudu yine. Tamam Arcayı uyuttuğumuza göre başka işler yapabiliriz.
bu aralar pek bir misafir gelesi tuttu. bunlar daha çok "hadi biraz toparlanın da öyle ziyaretinize gelelim"ciler. bu akşam ilknurun görümcesi ve kocası gelecek. Sürekli pastane ikramlarından bay geldi. Bu defa uyduruk da olsa ben yapayım dedim.
Hani çocukkenden yaptığımız bisküvili pasta vardı, pudingi az sütle hazırlar, içine sana yağı koyar, sonra sütle ıslattığımız bisküvileri tepsiye dizip puding ilave ettiğimizden. Dedim ki Arca ana kucağında uyumuş, annemle 10 dk lık bir telefon görüşmesinin ardından bir pasta patlatacak zaman vardır elbet!! Pudingi pişirdikten sonra başladım bsküvileri dizmeye. burnumun dibinde telsiz, Arcadan sürekli gak guk sesleri, iki elle bir yandan bisküvi diziyorum, bir yandan "hadi oğlum dayan, az kaldı, annen pastayı bitiriyor" tezahuratları... üstüm başım kakaolu puding olmuş. bir an durdum, sanki bir hızlı pasta yarışmasındayım!!
sonra farkettim ki Arcanın uyuduğu zamanlar benim için hep bir yarış...
hızlı yemek yapma, yeme, banyo, tuvalet, etrafı temizleme... burası her daim rekora koşuyor!!!
6 yorum:
Kendimi buldum yazında , benzer durumlar hergün mutfakta yemek yaparken yasanıyor
o kadar tanıdıkki... ben sanki olimpiyatlarda dünya rekoru kırıyorum hemde yaptığım herşeyde
Neden yoruyorsun kendini. Bir müddet daha pastane işiyle idare etsinler misafirlerde.
Şu ütü olayını not düştüm ama :)Umarım bilinçaltında kalıcı hasar bırakmıyordur :)
yelizcim ana kucagi olarak ne aldiniz?
ben de almayi dusunuyorum, uyutmak buyuk eziyet, kucakta uzun sure gezdirmek lazim. e o uyuduktan sonra da hicbirseye vakit kalmiyor artik. zor oluyor.
bir de seni face'te ben mi bulamadım? yok musun?
bir de şu kelime doğrulatmayı kaldırır mısın yaa hiç bi işe yaramadığı gibi vakit kaybı vallaha
vallahi bir süre sonra bu maratona alışıyorsun. alışmasa, rahat batmasa insan neden ikinciyi ister ki yoksa? (bu soruyu aslında kendime soruyorum çaktırma :)
zaten büyüdükçe kendi başına takılabildiği süreler artacak, en fazla 3-4 sene sonra okula başlayacak. en büyük sıkıntı ilk senede. onun da en zor zamanları geride kaldı sizin için, ne güzel. darısı başımıza...
Yorum Gönder