Hay bin kunduz!

Dün saat dedim çıkarmıyorum dedim ya, hay eşek arıları sokasıca dilim! Akşama doğru klik diye bir ses, saati elimize aldık. Var bir gudubetlik hadi hayırlısı : )

Hafta sonu dötümüz donacakmış. Ayaz olacakmış. Ayaz bir hava koşulu değildir, hiç haz etmem kendisinden! Ilık olsun yağmur olsun. Ha illa ki soğuk yapacaksa kar yağsın, bir anlamı olsun.

Uzun lafın kısası umumiyetle evde ikamet edeceğiz cüceyle.

Geçenlerde Fadiş sormuştu, “Arca müsaade ediyor mu kitap okumana?” diye. Efendim kendisi umumiyetle anneye koala pozisyonunda yaşamayı tercih eder, bilirim ki özlemin bir neticesidir bu vaziyet. Nitekim hafta sonları ve anneden epeyce baydığı tatil zamanlarında, aç ve hasta değilse yakamı bırakır.

Görüş alanında olduğum sürece arabaları ile oynar, hani ben kitap okumuşum, iş yapmışım çok sallamaz. Onu eyleyeyim diye beni çekiştirmez. Çünkü bilir ki beceremem! 


Lego oynarken yaptıklarımı beğenmez, resim çizerken sanat anlayışımızın farklılığından şikayet eder, şarkı söyletmez, bu aralar dans konusunda da anlaşamıyoruz…


Kudurukluk oyunlarını da ben rafa kaldırdım, zira tek evladımın sağlıkla ve tek parça büyüdüğünü görmek istiyorum. Kısacası benden ümidi keseli çok oldu. Bu oyunları umumiyetle İlker’le oynuyor.

Parktı, yürüyüştü, bunlar benim ilgi alanım…

İlker dedi ki Arca ile evde sıkılmak mümkün değil. Sorun Arca değil yavrum benim! Evde oturacağımız ihtimal dahilinde bile olsa sıkılmaya başlıyorum.

Evde eğlenceli bir hafta sonu için düşün düşün düşün durumlarındayım.

Koridorda araba yarışı yapabiliriz.

Kurabiye mesela nefis olur cüceyle. Ama ben cookie ana Hayat gibi kendim yapamam , doktor ötker bi zahmet öttürecek artık hamurunu.

Peki başka? Başka neler yapabiliriz?