Kar hasretiyle
yanıp tuştan masum İzmirli’nin durumu bu sabah tam da böyleydi.
25 dakikalık
mesafeyi tam tamına 3 saatte kat edebildim. Sebep? KAR… diyeceğim yurdun
kalanına ayıp olacak. Ama maalesef öyle…
Sabah kar
haberini Nadire abladan alınca, Garfield gibi yapıştık cama, yeay…. O kadar çok
söyledik ki sonunda yağmıştı, yağıyordu, allahım dualarımız kabul oluyordu…
Benim gözlerim mutluluk gözyaşları ile nemlenirken Arca gayet öküz bir şekilde
“ben bebekken kar görmüştüm ki…” dedi, döndü kıçını.
Bu dünyada kar
olayına benim kadar sevinen başka manyak yoktur kanımca.
Küçük bir “işe
metroyla mı gitsem” tereddüdüne İlker “of bişey olmaz, git işte
arabayla” deyince (az sonra kendisinin kulaklarını iyice çınlatacağım..) bir
heves atladım arabaya. Arabanın canımdan karları temizledim yav!
Neyse çıktım yola
gidiyorum. Sıkışık trafikte kar manzaralarının fotoğraflarını çekiyorum,
mutluyum yav…
Çocuklar gibi şenim… Derken otoyola çıktım, ebemle tanışmam böyle
oldu.
Trafik
ilerlemiyor, hayırdır? Herkes temkinli ondandır diyorum, sakinim mutluyum.
Nitekim Gaziemir
taraflarındaki kaza kaldırma çalışmaları tüm olayı açıklıyor. 5-6 araç
birbirine girmiş. Eh, kar yüzü görmemiş İzmirim insanının başına gelir böyle
şeyler diyorum, gözüm yolda kulağım Nihat’ta. Dalgasını geçiyor haliyle…
İzmir ve kar
kelimelerinin aynı cümle içinde kullanıldığı bir dünya espri yapıldı:
“İzmir’de kadın
şoförler araçlarına zincir takmaya çalışırken görüldüler!” puhahahh
“İzmirli bir
dinleyicimiz zincir nasıl takılıyor yav? Diye soruyor… bileğine tak sen o
zinciri” puhahah
“Eh tabii bugün
kullanmayacağız da ne zaman kullanacağız diye kullanmak istiyor garipler”
puhahah
“İzmirliler
telaşlanmayın, sakin olun…” puhahha
Dörtlülerimiz düğün
alayı gibi ışıl ışıl, minik viteslerle ilerliyoruz. Derken bam! Bir sıkıştı,
gitmiyor. Kar arttı, benim yakıt deposu boşaldı. Ama tırsmamaya çalışıyorum.
Ofise bilgi veriyorum sürekli, İlker desen sürekli canlı yayın yol durumunu
öğreniyor. (akşam eve döndüğümde öğrenecektim, vicdan azabı çekiyordu) Sağımdan kar küreyen araçlar, tuz atan kamyonlar geçiyor. İnkar
edemem, tırsıyorum!
İlker her on
dakikada bir arıyor, benim konumum değişmiyor. Artık orta şeridi bırakıyorum, sağ taraftayım, zira her an yolda kalabilirim.
Vakit geçsin diye sağı solu arıyorum, Nil’le on dakika konuşuyorum ama konumum
hala değişmiyor.
Önümden iki kaza,
bir arızalı araba kenara çekiliyor. Kar hızını arttırıyor, ben arttıramıyorum.
Nihat bitiyor, Güçlü Mete’nin programı bitiyor, benim yol bir türlü bitmiyor.
Ve ben de karı
artık eskisi kadar sevmiyorum, yakıt göstergesinin ibresi düştükçe, kara olan
sempatim azalıyor. Ah ulan elimde kahvemle kar seyredecektim, sol ayağımın
kasları tutmaz oldu. Bu bana reva mı be!
Bu arada İlker
bir bidon mazot alıp yola düşmek üzereyken yol açılıyor ve ben tam tamına 3
saatte ofise varıyorum. Yıllar sonra köyü ziyaret eden başbakan gibi
karşılanıyorum ofiste… Hemen yol anıları paylaşılıyor, bir fincan kahveyle…
Bir tırsmışım
ki.. El frenini indir diyorlar, indiriyorum (sanırsın burası Erzurum) aman
silgeçlerini kaldır diyorlar, kaldırıyorum. İnanılmaz tırsıyorum. Akşam erken çıkıyorum, halbuki kar filan kalmamış, yağmur yağıyor.. Maymunum ben,
dötüme bakıp bakıp tırsıyorum.
Unutmadan... benim için karda araba kullanmak bir ilkti. Kendimi şoförlükte level atlamış hissediyorum, savulun şoför Nebahat geliyor!! hey yavrum hey!!
7 yorum:
Yeliz benim halam İzmir'de öğretmendi heheh hala da İzmirde :))
Çocuklara karı anlatamıyorum derdi. Bizim İzmirli kuzenler o kadar imrendi ki üfleyiverdim karı ne yapayım:))
8 senedir erzurumda yaşıyorum sizin oralara yağan kar için sizin bu kadar sevinmenizi yada hayatınızın felç olmasını anlayamıyorum:))(neden acaba) bütün bloglarda karlı fotolar çocuklar karla oynamış benimde 2 yaşımda bir oğlum var farkettimki bizim karda hiç fotomuz yok ve hiç kartopu oynamadık ve kardan adam yapmadık(daha hazirana kadar vakit var bi ara yaparız:)) okadr soğuk ki dışarısı arabaya koşarak biniyoruz...bu arada oğlumun bu aralar en sık kullandığı cümle anne elimi tut kayarım:) bu arada çok sıkı takipcinim haberin olsun erzurumdan sevgiler... ELİF
Lale ablacım gerçekten çok zor, benim yaşımda karı sadece 1-2 defa görmüş insanlar var. televizyonda peri masalı seyreder gibi seyrediyoruz kara teslim olmuş şehirleri.
Elif,
kocaman bir kahkaha attım:) istanbula ilk okumaya gittiğim seneydi, azıcık kar yağmış arabaların üstü 1 mm filan tutmuş, İlkerle o karda manyak gibi kartopu oynamıştık, kendimizden geçmiştik. İstanbullular manyak olduğumuzu düşünmüştü. Gör işte halimizi ne kadar cahiliz. Bütün izmirli bloggerlar fotoğraf çekmiş değil mi? sahi 40 senede bir yağıyor napsın masum izmirli, kar görgüsüzü olduk vallaha. sizlere çok garip geliyor, çok iyi anlıyorum:)
Nebahat yürü be, kimse tutamaz artık seni:)
Elif,ben de çok güldüm,ne güzel ifade etmişsiniz:)
Not:karlı esprilere gelince sanki bir izmirliden çıkmış gibi zeka kokuyor, hayret başkaları yapmış öyle mi :P
Neyse bunun en iyi tarafı küresel ısınma teoremlerinin çürümüş olması. Artık kar yağmıycak,aralıkta bile denize giricez, susuzluktan ölücez diyenlerin kar ...ne girsin.
nilim esprilerin çoğu izmirlilerdendi:) ama çok güldüm cidden.
alışveriş danışmanım, aynen dünü bunu söylüyordum. hani küresel ısınma kardeşim? ki ben sıcağı daha çok severim:)
Yorum Gönder