Elaleme laf edenin başına iyi şeyler gelmez

Muhterem kocam kitap okumaz filan diye dokunduruyorum ama genel kültürü iyidir. Hani Matrix’te vardı, bir alete bağlıyorlar seni ve beynine bilgi yüklüyorlar. Alman kültürdeki tek kurluk hezimetimden sonra Matrix’in bile Almanca konusunda bana yardımcı olamayacağını hazmetmiş ve Fransızca, İspanyolca ve İtalyancayı bu şekilde öğreneyim hayalleri kurmuştum. Millet uçak kullanmayı öğrenir ben dil öğrenmek istiyorum, hey allahım!

Neyse dediğim gibi İlker kitap okumaz ama bir şekilde kültürlü bir insandır, Matrix’teki o aletin geceleri uyurken İlker’e kültür enjekte ettiğinden şüpheleniyorum. Kültür derken özellikle sinemayı kast ediyorum. Ciddi bir DVD arşivi ve iyi bir sinema bilgisi vardır. Nitekim dünya sinemasıyla sayesinde tanıştım. Zira bendeniz “nayır nolamaz nalan” repliklerinde Türk Sinemasının Yeşilçam devrine sıkışıp kalmıştım. Bundan sebep şu anda pişirilip pişirilip önüme konan “Alev Alev”, “Selvi Boylum Al yazmalım”, “Dila Hanım” gibi dizilere katiyen katlanamıyorum. Yazıktır yav o filmlerin ruhu vardı. Daha yaratıcıyım diye ortalıkta dolanan yapımlarsa yabancı filmlerden arak! (Sleepers’tan arak var bir tane) O ekranın karşısına kilitlendim mi can çekişiyorum resmen!

Nereye gelecektim?

Kore sinemasına… Senelerce (9 sene kadar) Koreliler’le çalıştım, üstelik tek bir adamla da değil, yirmiden fazla kontağım oldu bu süre zarfında, ayrıca defalarca Kore’ye gidip geldim. O insanlar o filmleri nasıl yapıyorlar anlamıyordum. Aklım ermiyordu. Oturuyorsun karşısına büyülüyor seni. Sen bütün hücrelerinle film tarafından ele geçirilmeyi kabullendiğin ve kendini salıverdiğin anda basıyor şamarı, mübarek sanırsın ki Osmanlı tokadı. “Old Boy” filminde yediğim tokadın izi geçmeden “boş ev” aynı etkiyle sarsmıştı beni. Ve dediğim gibi o tanıdığım insanların, tanıdığımı sandığım kültürün ülkesinden nasıl böyle bir etkileyicilik böyle bir yaratıcılık çıkar bir türlü bağdaştıramıyordum.

İlker’e de bunu defalarca anlattım. (Evet muhterem kocamla sanattan kültürden konuşuyoruz, entel dantel bir çiftiz öhöm:P) Derken… İlker beni Youtube’ta bir video ile tanıştırdı. Muhterem kocamın kültür zenginliğine dikkatinizi çekerim. Gangham Style!! (buraya bir tık, tabii henüz tanışma şerefine nail olmadıysanız)

Hah dedim, bu işte benim Koreli diye bildiğim bu! Geçtim dalgamı geçtim dalgamı.

Ta ki Atilla Taş denen zatı Beyaz Show’da izleyene kadar. (Günün çorbası hiçbir fedakarlıktan kaçmayarak Atilla Taş'ın görüntülerini siz okuyucuları ile paylaşıyor, tık )

Yerin dibine geçtim şerefsizim! Yam yam style yapmış yav yam yam!! Sonra dedim ki kimim ki ben, elin Korelisiyle dalga geçiyorum adam gyik meyik ama en azından özgün bir şey yaratmış, bütün dünya bir şekilde gülüyor eğleniyor, benim “sanatçım” da gitmiş araklamış.

Tövbeler olsun…