Dumur diyalog #122

Yine bir insanın öldürüldüğü bir güne uyandık.
Uyuyor uyanıyoruz ve bitmiyor, bir yas bitmeden diğeri başlıyor.
Normal hayatımızı yaşamak için insan üstü bir çaba göstermek zorundayız ne acı...
Biraz gündemden kopmak için, biraz gülümsemek için, dumur diyalog yayında.



İ: arca hadi babacım annen uyumuş gel biz de uyuyalım

A: bu akşam kiminle uyuyacağıma daha karar vermedim!

........

İ: akşam üzeri o çikolatayı yerken "akşama çikolata yemeyeceğim" dedin o yüzden şimdi yiyemezsin.

A: yemeyeceğim dedim ama söz vermedim! Yiyebiliriım!

..........

Okuduğum kitap hakkında soruların ardı arkası kesilmeyince;

Y: annecim sen büyüdüğünde bu kitapları okursun sonra üzerinde konuşuruz tamam mı?

A: o zaman sen ölmüş olursun

Y: !?? Tabii ne zaman ölürüm bilemem ama seninle bu kitapları konuşacağımız zamanları görmeyi planlıyorum annecim yani ölmek gibi bir düşüncem yok

A: ha iyi o zaman!

.........

Dükkanda beğendiği ayakkabıyı almayacağımızı söylediğimde;

A: lütfen dışarı çıkabilir miyiz? Dışarıda konuşmak istiyorum burada insanların duymasını istemiyorum!

Çıktık.

Y: evet dinliyorum

A: o ayakkabıyı almayacağız demekle beni ne kadar üzdüğünün farkında değil misin?!