Yaşlanmak

Bir gün “estetik ameliyata gidiyorum” ya da “botox yaptırmaya karar verdim” gibi cümleler duyarsanız benden, bu yazıyı koyun önüme, ciddiyim.

Benim yüzümde, özellikle de göz çevremde çok fazla kırışıklık var. Yaşıtlarımdan daha fazla. Eh ben çok gülümseyen, mimiklerini çok kullanan birisiyim. Sonra açık tenliyim ve cildim kuru. Yani benim göz çevrem kırışmayacak da seninki mi kırışacak? Yok, vallahi bırakmam!

Kozmetiğe çok para harcamadım (harcayamadım) ama cildimi de nemsiz bırakmadım Allah için. Zaten yakın çevremden son on senedir uyarı alıp duruyorum, “cildin çok kırışacak, çok çabuk yaşlanacaksın…” İyi de ne yapayım? Genetik olsun, mimik olsun hep aleyhime çalışıyor, şerefsizler! 

Geçen Elvan, kadınların otuz beş yaş civarı ufak ufak botox yaptırmaya başladıklarını, böylece o ani değişimlerin görülmediğini anlatıyordu. Şimdiye kadar çoktan botox yaptırmış olmam gerekiyormuş, aslında geç kalmışım. Hmm ama yaptıra yaptıra yine balona dönmeyelim, diyecek oldum, o da bilemedi. Güldük geçtik.

Sahi ben botox yaptırsam benim gülüşümden geriye ne kalır? Bence bir kadının mimikleri ve gülümsemesi en önemli aksesuarıdır. Çünkü hem doğaldır hem de kişisel. Değiştirdiğimde ya da yok ettiğimde benden geriye ne kalır?

Geçenlerde kitap kulübünde Arzucuğum canım facebook’ta çok hoş yaşlı hanım fotoğrafları bulmuş, bizlerin yaşlılık halleri diye etiketlemiş. O kadar hoşuma gitti ki…

Büyümeyi sabırsızlıkla bekleyen küçük kız çocukları gibi hissettim.

Yaşlanmak özgürlüğü de beraberinde getirecek bence. O zaman nasıl göründüğünden ziyade nasıl biri olduğunla ilgilenecek insanlar. Görünümünden bağımsız kendin olmaktan daha öte bir özgürlük olabilir mi?

Bu Arzu’nun beni yaşlıyken görmek istediği halim:) Evet umarım inşallah hala o yaşta bisiklet kullanabiliyor olurum:)

O kocaman saçlarıyla bu daha mı çok bana benziyor?