Çok kompleks proje için çok sayıda departmanı / kişiyi bir araya getirip, projede ciddi bir yol almamızı sağladığım için mutluyum lakin, Ostend'deki bu iki günlük yoğun toplantı programının ardından kendimi tükenmiş hissediyorum. Brüksel'e beraber dönmeyi planladığım arkadaşım son dakika başka bir toplantıya kalmak zorunda kalınca, apar topar trene bindim. Şans ve teknoloji benden yanaydı. Taksideyken tren biletini online aldım, sadece trene koşmak kaldı.
Son anda Arca'ya yetiştim. Tükenmişliğimin sebebi sadece iş değil. Bu tarz toplantılarla her zaman uğraşıyorum. Sebep öncesinde sonrasında evle ilgili organizasyonları yapmak, her şeyin yolunda olduğundan emin olmak. Bekar anne - babaların önlerinde saygıyla eğiliyorum. Ebeveynlik büyük işbölümü, ciddi organizasyon gerektiriyor. Krizleri yönetebilmek, son anda çıkan sorunları hızlıca çözebilmek gerekiyor. Yapamıyor değilim, sadece yaparken aşırı yoruluyorum ve geriliyorum.
Misal pazartesi her şey güya kontrol altındaydı. Okula gidiyordum, telefon çaldı, Arca. Meğer beni erken bekliyormuş nerede kalmışım? Acayip korkmuş: 1. onu unuttum diye (sanki hiç unutmuşum gibi) 2. başıma bir şey geldi diye
Neyse sakinleştikten sonra bombayı patlattı: "Yarın okula bisikletle gitmem lazım" (sınav oluyorlar, bisiklet kullanabilir sertifikası alıyorlar)
Bu şu demek oluyor :1. Bisikletle okula yalnız başına hiç gitmediği için birinin eşlik etmesi lazım (ben olamam çünkü 6'da filan yola çıkacağım) 2. Bisikletin lastiklerinin şişirilmesi lazım.
Bisiklet güzergahı İdil için kroki halinde hazırlandı, lastikler şişirildi. Ama tabii bunlar için epey zaman harcandı, önceden hesaba katılmamış zaman. Sonra asıl plana dönüldü, Arca'nın iki günlük öğle yemeği, ikindi beslenmesi, meyvesi ...
Aksi gibi toplantı hazırlığını da evde yapmaya karar vermiştim. Yani uzun lafın kısası zamana karşı yarıştım, ve tabii ki yine kazanan taraf ben olamadım.
bu arada kendime ayırdığım sürenin sonuna geldik. Yemek hazırlamam lazım. Ah be İlker ah be muhterem dön artık evine!
9 yorum:
Hayat koşuşturması zor be.
Kesinlikle çok zor tek ebeveyn olmak.5 yıldır çektiğimi bir ben bilirim :(
Birde çift olup single ebeveyn olmak var:(( Sık sık sizin aile hayatı hakkında eşime konuşuyorum belki işe yarar diye ama büyük ihtimalle beni sadece dinliyor gözüküyor
Yalnız 7 sene önceki yazına çok güldüm Yeliz, hakikaten Allah iyiliğini versin:))
ay ben de :))
bak o daha zor haklısın :(
5 yıl oldu mu ya ? vay be zaman nasıl da geçiyor. Ama sen daha iyi oldun sanki bana öyle gelyor.umarım öyledir.
zor zor herkes için çok zor
Boşanma üzerinden 2 yıl geçti aslında ama ben Toprak ile 5 yıldır yalnız yaşıyorum. 5 yıl önce iş nedeniyle Zonguldak'a gitmiştim ya :)
Ben artık daha iyiyim hatta evleniyorum. Bir daha asla evlenmem diye çok büyük konuşmuşum :)
O kadar çok söylemişim ki hatta arkadaşlara evleniyorum demekte zorlanıyorum çünkü alay konusu yapıyorlar :)
Yorum Gönder