Stres

Geçen sezon aldığım eğitime gelen hocanın muştuladığı stresle başa çıkma workshop'unun duyurusunu aldığım an atladım: "Bizim ofiste de yapacak mısınız?" (Zira eğitimler bizim ofsten ziyade fabrikanın olduğu akademide yapılıyor. Oralara bir eğitim için gitmek istemediğimden her seferinde şansımı deniyorum.)

Bizim şirketin akademisi sağ olsun, beni hiç kırmaz, "tabii" dedi, sen istersin de biz hiç yapmaz mıyız? Lakin o gün bugün ses yok. Stres oldum. Başladım bunların kafasını yemeye "hani yapacaktınız n'oldu? Strese sokmayın adamı!"

Bizim şirketin akademisi sağ olsun, eğitime aç şahsıma hiç dayanamaz, "kimseler başvurmadı, vazgeçecektik ama acaba sen de mi dürtsen arkadaşları? Biz de hatırlatma yapacağız" dedi, bana bir ürperme geldi. Stres is loading :P


Hayır yani nasıl bir manyağım ki ben, koca ofiste kimsenin stres gidermekle derdi tasası yok, bir ben

Neyse uzatmayayım, ders açıldı. Katılımcıları gördüm, şok. Ayol bunlar bizim ofisin bence en geniş tipleri. (biri hariç, ama onu, hakkında yorum yapacak kadar tanımıyorum).

Derse girdik. Meğer genişlerin derdi evmiş, benden başka işi takan yok! Geniş abilerin küçük çocukları var, sürekli onlarla ilgilenmek stres yaratıyormuş. Katılımcılardan bir diğerinin ev değişikliği, efendime söyleyeyim oturum kartının çıkmaması gibi geçici stresleri varmış. Bir manyak benim anlayacağın.

İşin ilginç tarafı şu ki, gerek bireysel meditasyon çalışmalarım olsun, gerek farkındalık okumalarım, ben bu dersi baştan yazarım, o kadar diyeyim. Çok defalar, "hocam o iş öyle değil, bak böyle" dememek için kendimi tutmak zorunda kaldım. Nitekim dersin sonunda itiraf ettim, "bu eğitimde benim için yeni hiçbir şey yoktu". Diğerleri yeni bir şeyler öğrenmiş olarak ayrıldı sınıftan. "Eğitim şart!" manyaklığım birilerinin işine yaradı, en azından bunun için mutlu olabilirim, fakat stresten arınabilir miyim?

Bilemiyorum.

Gelişme var ama, haksızlık etmeyeyim.

Her ne kadar mükemeliyetçi bir manyak isem de (burn out risk grubu), en azından bunun farkındayım ve üzerinde çalışıyorum. Mesela "hayır" diyorum, hem de çok sık. En azından hemen evet demiyorum, biraz düşünme süresi istiyorum.

Ve çok ilginç ama galiba yeni bir şey öğrendim, özellikle de işte fazla mesai yapmamı engelleyecek bir şey... Diyor ki, " zamanınızı sadece 70% olarak işlerinize planlayın, 30% her zaman yedek zaman olsun, ne için mi? Acil - önemli işler için, birileri soru sorduğunda cevap verebilmek, verdiğinde diğer işlerinin aksamaması için...

Ha kaldı mı o 30%? O zaman da onu uzun vadeli gelişme çalışmalarına aktarırsın, benim gibi eğitim alırsın mesela. Ne demiş büyük bir Türk düşünürü? "Eğitim şart!"