Sosyal kelebek mi ? Kozasında bir tırtıl mı?

İlker ve Arca için maç, Yeliz için keyif vakti.

Biramı açtım, (bu aralar akşam üzeri hafif içimlerden favorim Brugse Zot, adamlar bira yapıyor abicim ve kendileriyle gurur duymakta o kadar haklılar ki!) tam "içerik üreteceğim" (he ya şimdi moda bu, dötümden salladığımı yazıyorum ama sen yine çaktırma, bloga yazı girdim mi girdim, o kadar) bilgisayar güncellemeye girdi. Te allahım! Boş mu durayım (boş duranı allah sevmez) açtım Harita Metod Defteri'ni birkaç sayfa daha okudum.



Benimkini değil, Murathan Mungan'ınkini. Adam hayatından kesitleri öyküleştirmiş, edebi keyif paha biçilemez. Bukowski, Kosinski, Kürşat Başar gibi pek çok yazarın yanı sıra Murathan Mungan'ı sevmeme sebep Elvan'dır, zira bizi o tanıştırmıştır. Üniversitedeki ilk sömestrimi hiç unutmuyorum. Neden bilmem, bizim sınıfın finalleri herkesten birkaç gün önce bitivermişti ve herkes ders çalışmaya devam ederken benim o soğuk İstanbul kışında yurttaki odamda kitap okumaktan başka yapacak bir şeyim yoktu. Neyse ki imdadıma Elvan'ın kitapları koştu ve günlerce yemek yemek, tuvalete gitmek dışında sadece ve sadece kitap okudum. Mutlulukla anımsadığım pek çok anımdan biridir bu, kapanıp okumak.

İflah olmaz bir intorvertim ben, yani içe dönük bir insanım. Halbuki hiç öyle algılanmıyorum, birçok kişi benim "sosyal bir kelebek"olduğumu sanıyor. Son zamanlara kadar ben de öyle olduğumu sanıyorum. Bir ölçüde evet, sosyal bir kelebeğim, ışıldıyorum, insanlarla sohbet etmeyi, sosyal ortamlarda bulunmayı, yeni insanlarla tanışıp arkadaş edinmeyi, misafir ağırlamayı seviyorum ama bu beni şarj etmiyor, yani bundan beslenmiyorum, daha ziyade benim enerjimi sönümlüyor, dolayısıyla sıklıkla şarj olabilmek için kendimle vakit geçirmeye ihtiyaç duyuyorum. 

Benim muhterem tam tersi. O tam bir extrovert. O insanlardan besleniyor, onun insanları olmalı, sosyal bir ortamı olmalı. Nasıl gıpta ediyorum bir bilsen! Bugün pazara gittik mesela, bir Türk tezgah var, isimlerine kadar, biliyor elemanları, hepsiyle sohbet ediyor. Benim ofisteki bütün arkadaşlarım benden çok onun arkadaşı, hepsi onu seviyor, tanıyor biliyor. Yapı meselesi, bunun başka bir açıklaması yok. O olmasa benim sosyalleşmemin mümkünatı yok!