Kuruluş Dönemi (Arca'dan sonra - A.S. 0 – 12. Aylar arası)
Acemilik, ne yapacağını bilmezlik. Birinin üzerinde baskı kurmasına, siyah-beyazlara ihtiyacı var annenin. Biri ona “bu işin doğrusu budur!” demeli! İdi o dönem. Sağ olsunlar diyenler oldu, Tracy, SPK, kodum mu oturturum üsluplarıyla anneyi ziyadesiyle hizaya soktular.
Yükselme devri (A.S. 12 – 17. Aylar arası)
Arca ilk yaşını doldurdu. Buraya kadar her şey güzeldi, hoştu. Ama bitti. Yediydi, içtiydi, mıçtıydı, öyle böyle bu yaşa bir şekilde gelecekti, geldi. Şimdi sıra artık bir birey olan Arca’nın yetiştirilmesine gelmişti.
Nasıl söz dinleyen işbirliği yapan bir çocuk olur gibi sorulara cevap aranmaya başlandı.
Vakit dar, kaynak çoktu. Çokça okunmalı, iki yaş sendromuna tam donanımlı girilmeliydi. Zira ebeveynlik konusunda kendine güven bir türlü oluşmamış, hala bir yol haritasına ihtiyaç duyulmaktaydı. Bu dönemde krizsavar kitaplar, hap gibi çözümler, kutu içine alınmış formüller imdada yetişti. Kitaplar okundu, notlar çıkarıldı, sağda solda anlatıldı ki pekişsin, Arca üzerinde uygulamalar yapıldı. Kotarınca döt kalktı, “ben bu işi biliyorum”lar arttı. Annenin havasından geçilmedi. Kitaplık da yükselişe geçmişti.
Çocuğunuzla İş birliği yapma
Kahraman çocuklar yetiştirme
Sesimi duyuyor musun?
Mahallenin en mutlu yumurcağı
SOS
Yöntemler, yol gösterenler…
Biri gidiyor, biri geliyor, ara sıra eskiye dönüp altı çizilenler tekrar okunuyordu. İlkere anlatılıyordu.
Dahası önüne gelene anlatılıyordu. Zaferler kazanıldıkça çok biliyorum halleri…
Kitap tavsiyeleri… Bu alemin kralı benimler!
Muhteşem Süleyman, Muhteşem yüzyıl…
Duraklama, Gerileme, Dağılma Devri (A.S. 18. – 20. Aylar)
Ufaktan hap yöntemler geri tepmeye başladı. Arca birkaç sefer ayar verince hop gerileme!
Üst üste yenilgiler imparatorluğu sarsmaya başladı. Kitaplığın imparatorluğunda sesler yükselmeye, isyanlar çıkmaya başladı. “Nerede hata yapıyorum? Bu iş amacını aşmaya başladı!” sesleri yükselmeye başladı, gerileme dönemine girildi.
Araya Tanzimat devri, Meşrutiyet, Nizam-ı Cedid gibi dötü kurtarmaya yönelik çalışmalar yapıldıysa da nafile.
Bozum olma konusunda yenen goller kazanılan savaşlara sayıca üstünlük sağladı. Sorgu sualler bitmedi. Öyle ya her şey kitabına göre yapılmıştı? Hata kimdeydi?
Kitaplığın imparatorluğu dağıldı!
Cumhuriyet !!! (A.S. 23. Ay - ………)
Savaşlardan yenik düşen anne, edebiyatın sarmalayıcı sevgisinde şefkati aradı. Araya giren Murakami, Marc Levy gibi centilmenler ruhunu beslerken, fotoğraf gibi yeni ilgi alanları kafasını boşaltmasını sağladı.
Dingin bir dönem…
Yepyeni bir bakış açısı, yeni filizlenen bu süreçte şenlik ateşleriyle kutsandı.
Anne ihtiyacı olanı bulmuştu! Çocuğundan yana bakmak, onu anlamak siyahlarla beyazlarla değil grilerle… hayır hayır renklerle bezenmeliydi onların dünyası! Kırmızılar kardeş, morlar sarılar yoldaş olmalıydı.
"İki yaşındaki çocuğunuz büyürken"i tekrar aldı eline, sonra “üzülme geç kalmış değilsin” diye sırtını sıvazlayan "koruyucu psikoloji"de teselli buldu bünye.
Derken tüm o hap yöntemlerin arasında güme gitmiş OSHO’yu tekrardan keşfetti anne.
"Anneler ve Oğulları için bir fincan huzur"daki sımsıcak öykülerde aradı huzuru.
Hayır tek doğru yoktu. Hap yöntemler hapı yutturabilirdi adama. Hep ben bilirim demek sadece kitaplara dayalı bir söylem olmamalıydı, anne içgüdüsü ile doğruyu kendisi bulabilmeliydi.
Ve son olarak işten arakladığı zamanda, kitapçıda gezerken rastladı ona: "Çocuğunuzla Birlikte Büyümek!" , Naomi Aldort
Tam da ihtiyacı olan bu değil miydi? Arca ile birlikte büyümek ve kendini eğitmek?
Kahve molalarını paylaştı ve keyifle okudu. Zaten bu annenin en iyi yaptığı şey de bu değil miydi?
Bakalım gelecek yüzyıl ne gösterecek? Çocuğuyla birlikte büyümeyi başarabilecek mi bu anne? Yoksa dış mihrakların ördüğü ağlara teslim mi olacak? Çocuğuyla ilişkisinde doğruyu demokrasiyi sağduyuyu bulabilecek mi?
Not: Şaka bir yana cidden güzel bir kitap. Ben çok beğendim, tavsiye ederim. Benim gibi didaktik üsluplardan, siyahla beyazdan, tek doğru budurlardan sıkıldıysanız ama kitaplardan da uzak kalamıyorsanız, keyifli okumalar dilerim.
12 yorum:
Su gibi okudum yazını, devam et Yeliz devam et ki feyz alayım ben de. Yanlız olmadığımı hissetmek istiyorum.
Oku oku doyamıyorum sana Yeliz!!!
Valla kapatıp blogu kollarının altına sığınacağım :)
Dur, hemen yazayım bu kitabı bir yere; senden aldığım tavsiyeler hiç boş çıkmıyor!
Öptüm!
yelizzzzzzzzzzzzz sen delisiiiiiiiiiiiiin :))) beni de al kanatlarının altına ya da geçenlerde yazdığın gibi aç bir yer de veletleri şutlayalım sana :)))
yalnız değiliz fadiş!! :)))
ben de sana doyamıyorum başak'ım:)
buradan da kutlayayım mı doğumgününü:))))) blogta da ölümsüzleşsin, gün bitiyor az kaldı
gel yamacıma alevim birlik olalım, birleşelim:)
Yeliz, sen ıslah olmaz bir müptelasın :D
Ayrıca o çocuğu kurstan kursa taşıycan hatta buraya yazıcaksın okuycam bende. O günlere az kaldı :P
Bende inatla çocuğa Bukowski filan okuyup Paris'te bohem hayatı yaşatçam. Katmandu'da bitlencek filan. Arca patron filan olursa veya genel müdür filan gözünü seveyip bizimki bohem hayatından usanınca işe mişe girmek ister. Torpil isterim ona göre.
Ağustos böcüğünün annesi :D
Alem kadinsin vesselam :) Gulduren, dusunduren, sevdiren :) Bak bu konuda ben Evren'in(http://basitbiryasam.blogspot.com) annesinin uzerine anne tanimam! Ellerinden bir kere daha operim. Her cocuk kendi kitabiyla dogar diye bir sozu kulagima geldi. Cerceveletip duvara asacagim!
ruhdağım,
korkarım arca hipinin önde gideni olacak. bu kadar hırslı anaya kesin gezgin olur:)))
ama bitlenmek için Katmanduya gitmesine gerek yok, ben bale kursunda bitlenmiştim:)))
berceste muhteşem muhteşem bir söz!! içime işledi desem?
Yazı bir harika tamam ama ben yanısıra en ezik olduğum tarih konusunda bilgine hayran kaldım:)
okunacaklar listesine baya bi kitap yazdım sayende :)
Yorum Gönder