Dumur diyalog #127

Reklam vs... yayınlıyor, bisikletin parasını bir şekilde çıkarmaya çalışıyor olabilirim ama verdiğim sözleri de tutuyorum, hemen sıcak sıcak pazartesi sendromuna iyi gelecek bir dumur diyalog...
............
Babasıyla yaklaşık yedi kilometre bisiklet bindikten sonra, yemek yemeye bile mecali kalmamıştır. Kafası makarnanın içine düşecekken İlker, Arca'ya takılır.
İ: Arca ya, yemekten sonra bir tur daha atalım mı?
A: Sen tur atabilirsin, Avusturalya'daki evlerin çatısına kadar gidebilirsin.
İ: Sen?
A: BEN BURDAYIM!!

.................
Anneanne-dede yazlığında iken deniz eşyalarını karıştıracağım diye terası kum yapan Arca'ya takdire şayan bir sabırla açıklama yaptım:
Y: Bak Arca, anneanne ve dede düzenli ve temiz olmayı seviyorlar ve buradayken etrafı dağıtmamaya, kirletmemeye özen göstereceğiz, anlaştık mı? Burası onların evi...
A: HAYIR! Burası onların evi değil, HEPİMİZİN EVİ!
...................

Komik gelecek biliyorum ama Arca nutellası ekmeğine sürülürken kaymak da ister. Yani bal-kaymak yerine nutella-kaymak tercih eder. Ben de sürerken nutelladan yana korkak, kaymaktan yana cömert alıştırıyorum elimi... ve tabii cüce yemiyor (yok ekmeği yiyor da numarayı yemiyor), çemkiriyor:
A: Neden kaymağı çok sürüyorsun? Kaymak nurtelladan daha faydalı diye mi, hae?
..................

A: Hollanda'ya gidelim annem
Y: Ay Arca ne güzel olur, Amsterdam harikaymış, sonra Vincent Van Gogh müzesi varmış, gezeriz.
A: Üffff! anne ya! Wesley Sneijder'i görürüz ne müzesi!
(rezil cüce, kültürlü olacan diye emek emek emeklerime yazık, göbeğini kaşıyan futbolsever:P)
................
Bisikletin lastiğinin patlak olduğunu fark ettiğimiz sabah, gerisin geri eşofman ve spor ayakkabılarımı çıkarıp elbise ve sandalet giyince, Arca : "oh be iyi oldu, annem açık ayakkabı giyecek, akşam ayakları kokmayacak."