Kitap yorumu: İkigai

Bir gün bizim cüce ve yeğenim Duru ile yüzüyoruz, sahilde babamın bir kitap karıştırdığını gördüm. Sonra çıkınca ben de baktım kitaba, ilginçti gerçekten. Duru okuyordu, adı İkigai. "Alma sana ödünç veririm" dedi ama Belçika'ya dönecektim çocuğun kitabına çökmek istemedim, sipariş ettim.

Fakat sipariş ettiğim kitabın Duru'nunkinden farklı olduğuna çok sonra aydım. Benimki Ken Mogi'ye aitti, onunki daha çok basım yapmış mavi kapaklı olan. Pişman oldum zira onunkinden birkaç sayfa okumuştum, tam bir kişisel gelişim kitabıydı, yöntemler, adım adım anlatılıyor, madde madde şemalarla açıklanıyordu. Benimki, nasıl desem, biraz hikaye gibi...

Okudukça fark ettim ki, benim kitap İkigai'yi Japon kültürü üzerinden hikayelerle ve örneklerle aktarıyor. Daha çok hoşuma gitti.
Bizim ofiste en sevdiğim şeylerden biri, çok sayıda memleketten çalışan olması (sanırım 29 farklı ülkeden çalışan var.). Bazen bazılarıyla ilginç benzerlikler yakalıyorsun (mesela Yunanlılar da bizim gibi "allah korusun" manasına tahtaya vuruyorlar, ben bilmiyordum) bazen de yeni şeyler öğreniyorsun. Mesela İkigai'nin Japonların hayatında tahminimden de fazla yer aldığını öğrendim.

Zira Haruka'ya sordum, sizin bu İkigai olayı nedir, yaşama sebebi işte! (iki = yaşam, gai = sebep) Bu kadar basit. Ve bunun hakkında kitap yazılmış olması ona ilginç geldi. Çünkü... o yani ikigai... vardı işte, bu kadar basit.

Evet işte basit, sade, incelikli ve küçük şeyler... Ama işte bunlar aslında yaşama sebebimiz...

Ken Mogi'nin İkigai kitabı, dediğim gibi Japonya kültüründen öykülerle anlatıyor, verdiği tek formül, İkigai'nin 5 ayağı:
1. Ufaktan başlamak
2. Benliği bırakmak
3. Ahenk ve sürdürülebilirlik
4. Küçük şeylerden sevinç duymak
5. Şimdi ve burada olmak

Kitap işte bu beş ayak üzerine kurulu öykülerden ibaret.

Belki bir Japon şirketinde, pek çok Japonla çalıştığımdan, bilemiyorum, bu kitap sayesinde Japon kültürü hakkında çok şey öğrendim, çok keyif aldım. Evet, şiddetle tavsiye :)