Yaşlandığını nasıl anlarsın? Vol.1

Bazen aynaya bakıyorum “allahım çok yaşlandım” diyorum bazen de “kızım deli misin, 33 yaş için hiç de fena değilsin” diye gülümsüyorum : )

Gerçi yaşlandığımı anlamam için aynaya bakmama gerek yok.
Biz şimdi benim doğduğum mahallede oturuyoruz. Hatta İlker’ler de bu mahallede otururlarmış. Sonra burası aynı zamanda benim evlenene kadar yaşadığım semte de çok yakın. Dolayısı ile bir esnaftan bahsederken taa çocukluğumdan birkaç anı çıkıveriyor karşıma. Misal geçenlerde ayakkabı tamircisi bir amcadan bahsederken bir yıl hesabı yaptım, ben adamı yirmi beş senedir biliyorum. Ömür yav!

İlker’i tanıdığımın üzerinden on altı sene geçmiş. İlknur’la ilk tanıştığımızda kısa saçlı bir kız çocuğu idi şimdi çocuğu olacak!

Artık üç beş seneyle değil yirmili senelerle ifade ediyorum zamanları.

Hesabı kitabı bir tarafa bırakalım, ne fark ettim geçen gün, İlker’le koptuk.

Bizim zamanımızda sünnet çocuklarını bindirdikleri üstü açık arabalar vardı. Süslerler o arabayı, oğlana da sünnet kıyafeti giydirirler, yanına da davulcu zurnacı mahalle mahalle gezdirirlerdi.

Erkek olmaya bir şu şişeye işeme meselesi bir de şu sünnet gelenekleri yüzünden acayip özenirdim. Neyse bizim mahalledeki o araba bizim çocukluğumuzda 1950 model kocaman arabalardandı.

İşte şunun benzeri bir şey...

Şimdi kırmızı Ford Taunus’un üstünü çıkarmışlar cabriolet yapmışlar! Bizim zamanımızda Ford Taunus çok önemli, pahalı bir arabaydı, herkes alamazdı, sünnet arabası olmuş yav! Diyorum işte yaşlanıyoruz!!