Multitasking olmak ya da olmamak ya da olmak ama nasıl olmak?

Hiç online değildim bu aralar. “Kendimle baş başa kaldım, kendimi dinledim, iyi geldi uzaklaşmak” filan diyebilmeyi çok isterdim ancak maalesef o da değil. Daha fena hatta. Hiç kendimle kalamadım, pek çok işimi de tamamlayamadım, desem daha doğru olur. Kafayı resetlemek mümkün mü bilemiyorum ama açık sayfaların bazılarını kapatıp temizlemek eminim iyi gelirdi. Çünkü özünde işi bitirici bir insanım, daha doğrusu işleri bitirdikçe kendimi daha iyi ve daha motive hissediyorum. Sayfalar açık kaldıkça ve bir türlü kapanışı yapamadıkça psikolojim bozuluyor. Dahası yoruluyorum. Sürekli yorgun hissetmem, ne kadar dinlenirsem dinleneyim, ne kadar uzaklaşırsam uzaklaşayım, bir türlü kendimi enerjik hissetmememin sebebi bu galiba, yok yok ne galibası, kesin bu!

Bugün aynı dertten mustarip işten bir arkadaşımla sohbet ederken suçu yaşımıza attık (ben 37 o 40) ama tek sebep bu değil bence. Konuşurken “a evet ya yaşlandık artık bünye kaldırmıyor” diye düşünüyordum ama yemekten sonra beş dakikalık bir kahve molasında, başka hiçbir şeyle ilgilenmeden sadece kahve içiyor olmama yoğunlaştığımda, parçalar yerine oturdu. 

“Yorgunluk işleri kapatamamaktan/tamamlayamamaktan kaynaklanıyor. Zihnini bir akıllı telefon gibi düşün. Arka planda birçok sayfa aynı anda çalışıyor. Sayfalar açık kaldıkça – ne kadar akıllı olursa olsun –  telefonun şarjı daha çabuk bitiyor. Sen de çalışırken, aynı anda birçok işi bitirmeye uğraşırken, zihnini pek çok şeye yoğunlaştırmaya çalışıyorsun, işleri bitirememekle kalmıyor üstüne ölümüne yorgun hissediyorsun.”

İşte işin özü bu. Hayır, bu tırnak içindeki satırlar bir kişisel gelişim kitabından değil, Gülçin’in işle ilgili artırdığı farkındalığımdan geliyor. Gülçin, saatlerce birbirimize doymamacasına geçirdiğimiz sohbet akşamında, bana bir uzmanla (ya da direktörü müydü? Gülçin?!!! Hatırlamıyorum el atıver:P) yaptığı konuşmadan çıkan sonucu aktarmıştı. Hemen hemen yazdığım benzetme ve cümlelerle. Ağzım açık dinlemiştim. İşte bu! Benim sorunum bu!

Biz kendimizce multitasking olmamızla övünelim, elimizde bitirilemeyen bir iş yığınıyla baş başa kalıyoruz aslında, kafa yorgunluğu da cabası…

Multitasking ne diyeceksin?

“Eli işte gözü oynaşta” diyeceğim, olmayacak.

Multitasking dediğin şey, “az zamanda çok, eş zamanda birçok iş yapabilme kabiliyeti” diye tanımlanabilir bence.

Bir taraftan e-mail yazarken diğer taraftan rapor okuyabiliyor musun?

Üç ya da dört işi aynı anda yapıyor musun?

Bir taraftan telefonla konuşurken diğer taraftan fiyat hesaplayıp iki double check yapıp hattaki kişiye sistemden aldığın bir bilgiyi iletebiliyor musun, mesela?

Evet mi? O zaman sen muhtemelen bir kadınsın:)

Dışarıda ya da evde çalışıyor olman fark etmez, XX kromozomlarında böyle bir kodlama var, böyle doğuyoruz, lanet olsun! Karşıdan baktığında bu “multitasking” denen “meziyet”in işveren tarafından çok tercih edildiğini düşünüyor olabilirsin. Evet, doğru ama bil bakalım işveren amcalar bundan daha çok neye önem veriyor? Verimliliğe! Üstelik verimlilik demek aynı anda 475348579 işi bir arada yapıyor görünmen anlamına gelmiyor. Aynı zamanda pek çok projeyi kotaracağım derken, dikkat eksikliği, konsantrasyon bozukluğu, öncelik sıralaması yapamamak gibi sorunlar doğuruyor olabilirsin. Zincirleme olarak verimsiz, iş bitiremeyen, motivasyonu düşük ve yorgun bir bireye dönüşmen işten bile değil!

Bana kimse zamansızlık argümanıyla gelmesin. Zaman bu dünyada herkesin istisnasız herkesin eşit sahip olduğu tek şey. Yapmamız gereken doğru adımlarla zamanı doğru programlamak.

Aslına bakarsan, zamanını planlarken bazı işlerin aksaması veya ertelenmesi pahasına araya yapmaktan gerçekten zevk aldığın şeyleri serpiştirmek lazım. Ben geçtiğimiz bir haftada en sevdiğim şeylerden birini kısa süreli hayatımdan çıkardım, yazmayı. Ve durum ortada ne işlerim bitti, ne de tam anlamıyla motive olabildim. Demek ki sevdiğimiz şeylerde vakit kaybettiriyor diye düşünsek bile vazgeçmek yok.

Peki başka neler yapabiliriz?

O da sonraki posta kalsın:)