" If I can make coffee, there isn't anything I can't do!" vs. "Muhterem evine dön!"

 Friends sever misiniz? Ben çok severim, İlk bölümünde Rachel der ki, "if I can make coffee, there isn't anything I can't do!"

Son birkaç haftadır, kendimi bu şekilde kutluyorum: 

Arabayı on dakikadan az bir süre içinde park edebiliyorsam, her şeyi yapabilirim!

Arca'yı tarlalar arasındaki bir kasabada maça yetiştirebildiğime göre...

Evde yangın çıkarmadan somon ızgara pişirebildiğime...

Hem yemek yapıp, hem evi temizleyip, hem arca'yı antrenmana götürüp, hem de alışveriş yapabiliyorsam ve hala tek parça isem, her şeyi yapabilirim!

Rachel'in ilk kahve ikramlarının, masadaki saksıda son bulduğunu hatırlayanlar olacaktır, bizde durum tam da o şekil! Her şeyi yapabilirim ama yapabiliyor muyum? Hiç sanmıyorum! bir kısmını kotarsam da epey çuvallıyorum. 

Tarlalar arasında kayboluyorum, her şeyi yapmaya çalıştığım günlerin akşamı yorgunluktan sızıyorum, arabanın götü başı hep bir tarafa bakıyor, yanıma park edenlere sabır diliyor, anlayışları için teşekkür ediyorum, ve evet somon ızgara pişirme sırasında itfaiye eve gelmedi, neden? çünkü çıldırırcasına çalan yangın alarmının nerede olduğu ve nasıl susturabileceğimi (antredeki tavandan alıp yastığın altına koymak lazımmış, bir yaşıma daha girdim) sormak için muhtereme ulaşmam gerekti. .

Kendime haksızlık etmeyeyim, iş başa düşünce her şey yapılıyor, somon ızgara bile... ve Arca'ya göre babasının yokluğunda hiç de fena gitmiyormuş işler, zira henüz kendisi tek parça... 

Lakin itiraf etmem gerekirse, ben hayatı muhterem kocamla paylaştıkça daha kolay daha rahat karşılıyorum, o yoksa ben bir hiçim hatta piçim!

Yastık altıda susturulmuş yangın alarmını da durumun önemine binaen şöyle bırakalım...

Ve son aldığımız habere göre daha bir iki hafta kadar daha piçlik hiçlik ya da her ne ise, devam edecek. Kocam evine dön! Evde işler seni bekler...