10 Kasım 2014 Pazartesi

Burada buracıkta dursun fotoğrafları

Sabahlarım yoğun olur benim. Özellikle ofise erkenden gelmeyi tercih ediyorum. Çin'deki kontaklarımla meseleleri öğleye kadar çözdük çözdük, çözemedik saat farkı sebebi ile ertesi güne kalıyor. Yoğunluğun içinde saate ilişti gözüm, 09:03. İşi bıraktım. Ofisin caddeye bakan penceresine ilerledim. Diğer şirketlerin sigara molası vermiş personeli, karşı benzincide çalışanlar, karşı kahvede bir poğaça bir çaydan ibaret kahvaltısını edenler, kalabalık caddede bir yerlere yetişmeye çalışan arabalar.. Hepsi kendi derdinde, kendi halinde. İçim burkuldu. Her yıl daha mı az hatırlıyor olduk, daha mı uzaklaştık Atatürk'ten? Derken bir siren patladı bir yerlerden ve anında durdu hayat. Burası şehir merkezi değil ha, neredeyse sanayi bölgesi, iş merkezi. Arabalar dörtlülerini yaktılar, kornalarına bastılar, sigara içenler sigaralarını söndürdüler. Son lokma poğaça yutkunuldu, bir yudum çay içildi, ayağa kalkıldı. Pompacı, müşterisi ile yan yana hizaya geçti. Herkes kendine çeki düzen verdi. Herkes... Dakikalarca onu düşündük. Bazılarının "sap gibi" tabirine inat, gözlerimiz dolarcasına onu düşündük, bizim için yaptıklarını, bu ülke için, kadınlar için...

Gözlerimiz doldu, hatta utanmasam işte olmasam hıçkıra hıçkıra ağlardım. 
Ama o ağlamamızı istemezdi, gülmemizi ve onu sevgiyle hatırlamamızı isterdi.
Ben de onu, en sevdiğim fotoğraflarıyla anmak istiyorum. Burada buracıkta dursun fotoğrafları, umutsuzluğa kapıldığımda bakıp umutla dolayım. 

















Kaynak: internetten çeşitli sayfalar

5 yorum:

Nil dedi ki...

Ben pencereye geçtiğimde maalesef hiç durmadı hayat. Yalnızdım, hem de şehrin merkezinde :(
O ne kadar gülmemizi, hep umutlu olmamızı istese de, ben gözlerim dolmadan okuyamıyorum, bakamıyorum birbirinden asil fotoğraflarına

Yasemin dedi ki...

Çoook özlüyorum çook! :(

Adsız dedi ki...

Boğazım düğümleniyor.Çok güzel yazmışsın yine.Ama ne yalan söyleyeyim ben umudumu kaydetmeye başladım :( Adile

CEREN dedi ki...

Ben dün bir eğitim için İstanbul'daydım ve Maslak Shereton Otel'de kaldım. Otel ismini vermem belki doğru değil,zor durumda bıraktıysam peşinen özür diliyorum ama özellikle belirtmek istedim çünkü otel idaresi saat 09:05 itibariyle servis yapmayan veya işini kısa süreli bırakabilecek tüm personeli ile kapının önüne çıktı ve hep birlikte saygı duruşunda bulunduk. Gerçekten gözlerim doldu, çok takdir ettim bu davranışlarını, helal olsun dedim ve duyulsun istedim.. Sevgiler..

okuyanguzel dedi ki...

Öyle evet bende saygı duruşunda bulunmayanlar da gördüm ve çok üzüldüm.

Sevgi, Saygı, Gurur ve Özlemle anıyorum Atam'ı.