Dumur diyalog #115

A: Annem artık yılbaşı ağacını kaldıralım

Y: Niye oğlum ya ne güzel ışıl ışıl kalsın biraz daha?

A: Yılbaşı geçti artık hediye gelmez nasıl olsa kaldıralım gitsin!

Pinterest’i nasıl bilirsiniz?

Ya da bilir misiniz? diye sormak lazım belki de.

Ya da bilmeyen kaldı mı diye… Ben bilmeyenler için anlatacağım. Çünkü deyim yerindeyse faydalı bir icat. Ama sadece doğru kullandığınızda. Pinterest bence diğer tüm sosyal paylaşım mecralarından daha fazla zaman hırsızlığı yapan ucu bucağı belirsiz dipsiz bir kuyu. Her gün bakmaya kalksan saatlerini yer şerefsizim. Çünkü görseller nefis, fikirler yaratıcı, bak bak bak bak doyamadım türünde…

"Arca oğlum, senin annen bir salaktı!" Vol.19

Hatta baban da…

Yazacağım unutuyorum. Ter testi konusu.

Yurt dışındaydım, İlker Arca’yı bitmek bilmeyen öksürük şikayeti ile doktora götürmüş. Bunca zamandır devam eden öksürük ya akciğer enfeksiyonu ya da sinüzittir denmiş, sinüs grafisi çekilmiş, sonuç? Tabii ki sinüzit. Samimi söylüyorum, akciğer enfeksiyonu daha çok üzerdi beni. Ama asıl üzüldüğüm kendi mallığım. Zira bende annelik kumaşı yok farkındayım. Bir anne çocuğunun sürekli öksürmesini nasıl sorgulamaz. Ne var bunu altında yeni bir hastalıktan görmezden gelerek mi kurtulacağımızı sanıyorum? Ne yani? Bilmiyorum. Tek bildiğim İlker’de benden daha fazla annelik içgüdüsü var. Allahtan…

Aile Çay bahçesi

Muhteşem bir çocuktan sonra “ay biz bu işi iyi yapıyoruz bir tane daha yapalım” diyerekten ortaya çıkan bir hayal kırıklığıyım ben. Yok lan o kadar değil tabii ama ben öyle olduğumu düşünürdüm. Ablam prenses, hanım hanımcık bir kız çocuğuydu, benim gibi peruk kafalı bir cadı beklentileri pek karşılamamıştır kanımca.

Babababak illa taklit edeceğim kızın oturuşunu, duruşunu... ama tabii serde asalet olmayınca benim gibi bir şebek çıkıyor ortaya.

Okumak güzeldir.

Hani hobilerini sorarlar ve başlarsın “sinemaya gitmek, kitap okumak …” DITTTTTTTT

Hayır yavrum evladım okumak bir hobi değildir bir yaşam biçimidir. 

2013'ü gömdük... Yaşasın 2014!

Arca takriben sekiz defa hasta oldu. Son olarak portföyüne sinüzitin de eklenmesiyle "bitti artık" diyenlere nanik yaptı. Ancak bütün yazı hiç hasta olmadan geçirmesi, "bu çocuğa bakamıyoruz anneannesi ve babaannesi daha iyi bakıyor" düşüncesinin belleklerde yer edinmesini sağladı.

Yeliz zatülcenp olarak on gün yattı ve bir üç gün de anjin olarak yattı. Uzmanlar yelizin artık yaşlandığında hemfikir.

Yılın son günleri

Yılın bu zamanlarını çok seviyorum. Her ne kadar an itibariyle hastalıktan kafamı kaldıramasam da seviyorum. O kadar kötüydüm ki, yılbaşına kadar bütün yıllık izinlerimi aldım. Biliyorum, eşek gibi maillerime bakacağım, beş yüz tane filan telefon gelecek ama yok hasta hasta işe gitmeyi denedim olmuyor, hastanelik olacağıma varsın tatilde biraz çalışayım, napalım.

Dediğim gibi yılın bu zamanlarını seviyorum. Yılbaşı ağacının yanıp sönen ışıkları simli süsleri… romantizm değil lan, insanın içini sevinçle dolduruyor. Bilmeyenler için söyleyeyim, dinimizde çam ağacı süslemek olmayabilir ama kültürümüzde var. 21 Aralık Türkler için günlerin tekrar uzamaya başladığı gün yani güneşin dünyayı tekrardan ısıtmaya başlamasının bir kutlamasıymış. Türkler, akçamları süsler, çaputlar bağlar, tanrılarına hediyeler koyarlamış. Sonra Hristiyanlara geçmiş Türkler üzerinden. Yani gavur icadı filan değil. Dolayısıyla batı özentisi olmuyoruz, sadece yeni bir yılın gelişini kutluyoruz.

Ateş öksürük istifra istifa noel baba aaaa

Bu defa ben!

Gözümü açamıyorum yeminle pert oldum! Ama son nefesimi vermeden iki satır yazacağım.

Ne lan bu memleketin hali? Kokuşmuşluğun kokusuna tıkalı burnum bile direnemiyor.

Dumur diyalog #114

A: Anneannemi çok seviyorum

Y: Anneanneler çok sevilir.

A: Hayır ondan değil. Hep istediklerimi yapıyor.

Y: Ne yapıyor mesela?

"Arca oğlum senin annen bir salaktı!" Vol.18

Eveeett nerede kalmıştık?

Yavrucuğum senin bu anan son bir senedir salaklıklarını yazmıyorsa, bittiğinden değil evladım, satır aralarında oku bulursun, başlık atmamış demek ki... 

Ah evladım, senin bu anan seni ter testine götürmeden önce bir güzel laboratuarı aramıştı da ne yapılmasını gerektiğini öğrenmişti ya... Hani önceden banyo yapılacaktı, bol su içirilecekti, sağlam bir kahvaltı ettirilecekti sana, hatırladın mı? Hah her bir şeyleri öğrendi. Anneannen pek güzel yıkar seni bir de gözeneklerini bir güzel açar diye önceki gece oraya sepetlenmiştin. Hatırlamıyor olamazsın hani o gecenin bir vakti mantının üzerine sucuk ekmek pişirttiğin akşam. 

#beyazyakalı : yazarı bilinmiyor ama çok komik yav:)

Esnaf lokantasına giden harbi adamsın

Köfteyi pul bibere en çok banansın

Plazada real genius, sokakta yamansın

Zekanla bizi yak #beyazyakalı

Bodrum apaçi doldu, Olimpos bitti

Senden duyan yüzbinler hep Kaş'a gitti

Bozcaada on yıl önce pek yiğitti

Tatil trendlerini yaz #beyazyakalı

Eyçar, faynens, edmin köpeğin olsun

Yıl sonu cebin bonusla dolsun

İnternal meetinglerde sen bir idolsün

Bunu dayına anlat #beyazyakalı

Sünnet çocuğu gibi kol düğmelerin

İşi gücü bırakıp Kaş'a gitmelerin

Staj için gelen yeni yetmelerin

Beynini business planla ye #beyazyakali

Kahve bağımlılığıyla övüneceksin

Kimsenin bilmediği balığı sen bileceksin

Ölürsen Alaçatı'ya gömüleceksin

Toplantı schedule et #beyazyakali

Bebek, Arnavutköy, Mangerie, Lucca

Erkek AcetoBalsamico'cu kızlarsa Pucca

Cabarnet Savignon'a yeter mi cukka

Hesabını bilmedin #beyazyakalı

Limonata 13 lira, adres House Kafe

Şarap dev kadehte, önce kokla sonra şerefe 

Kız olursa Ada, erkekse Efe

Fena klişesin #beyazyakalı

Aaa o mekanın fajitası çok güzel

Baban o paraya depo fuller (dizel)

Herkes sana vurgun, herkes seni süzer

Hortumla dövülesi #beyazyakalı

Arkadaş arasında mekan översin

Sonra mekana gider garson döversin

Dev salatayı nar ekşili seversin

Ciddi bir problemsin #beyazyakalı

Hendıl edersin İngilizcen çoktur

Skecyul işinde üstüne yoktur

Maaşın yarısını fitness'e kaptır

Ömrünü forvırdla #beyazyakal ı

GYM'ler, SPA'lar salaklığına minettar

Stajyere gider yap, vendor'a atar

Bizde maaşlar 29'unda yatar

Kölenin dibisin #beyazyakalı

Kadınsan dev çanta, erkekte pabuç parlak

Günün yarısı goygoy, yarısı laklak

Bir akşam hep birlikte fasıl mı yapsak?

Nereye kadar #beyazyakalı

One shot espresso, latte, moccha

Kızlar kurşun kalemi yapıyor toka

Sözde büyük alemcisin meze, rakı, roka

Dengen izanın yok #beyazyakalı

Business, smart casual, free friday

Giysiye harcadığını duysa dövecek peder

Raporu görünce yönetim ne der

Küçük dünyada kaldın #beyazyakalı

Makarnaya vermişsin 23,5 lira

Maaşın yarısı kredi kartı, yarısı kira

Mojito çıktı çıkalı içmez artık bira

Ömrün geçti triple #beyazyakal ı

Karaköy'de yeni bir mekan açılmış

Menüsünde ahtapot taşşağı varmış

Makarnalarını Şiliden ısımarlarlarmış

Hayatın antin kuntin #beyazyakalı

Sen de bi gün yapacaksın kendi işini,

Senelerdir kuruyorsun bunun hayalini,

Sermayen olsa affetmezsin tabi

Yoksulluğunu seveyim #beyazyakalı

Mailler birikmiş deyu ağlarım

Haftasonu trekking scuba bağlarım

Junior eleman görsem döver çağlarım

Naçar yakam beyazdır dostlar

Tatilden sonra ada överim

Pazartes'leri benden bekleme verim

Müdüre head, toplantıya meeting derim

Naçar yakam beyazdır dostlar

Kim lan büyücü?

Şu sol taraftaki Goodreads şeysini ihmal etmiş değilim. Hatırı sayılır bir süredir “Büyücü” isimli kitabı okuyordum. (Yazar: John Fowles Ayrıntı yayınları) 670 sayfa yav!

Aslında her şeyi ama her şeyi anlatmak istiyorum ama okumayanlar için çok büyük pislik olur, insan olup susacağım. Ama okuyun yani, korkmadan…

Şu kadarını söyleyeceğim, yazar ilk ağızdan yazmış ve ben okurken kendimi bu kişi ile özdeşleştirdim. Ki o salak herifle hiçbir ortak yönüm yok, yazarın başarısı diyelim, saygıda kusur etmeyelim. Dolayısı ile başına gelenler benim başıma gelmiş gibi sürekli bir beyin jimnastiği içine girerek çözmeye çalıştım. Sürmenaj olacaktım şerefsizim.

Kitabın bitmesini hem istiyorum, insanım merak ediyorum sonuçta hem de istemiyorum, zira bu çapta bir beyin mıncıklamasını tedarik edecek başka bir kitap bulabilir miyim, bilmiyorum. Öyle deli manyak bir hal içerisindeyken…

Allahıma şükürler olsun ki, edebiyatta aradığımı gündemde buldum.

Bratislava

Bir şeyin olacağı varsa oluyor. Nitekim onca aksiliğe ve aceleye rağmen Bratislava’ya sorunsuz gittim, inanılır gibi değildi. Vize çıkmasını bir kenara bırak, uçuşlarımı son anda değiştirmem, aktarma havalimanının Atatürk değil de Sabiha Gökçen olması bile işlerin tıkırında gitmesine yetti. Tüm evren ve ilahi güçlerin tamamı güçlerini birleştirmişti, o eğitim o insanlara verilecekti.

Dumur diyalog #113

A: aa annem bişey oldu ağaca

Y: noldu

A: yanıp sönüyor ışıklar

Y: evet ayarını değiştirdim

Bizi biz yapan seçimlerimiz

Der özlü sözün dibine vururum.

Ama yok hayır, ben böyle kısa cümlelerle vurabilseydim, twitter fenomeni olurdum. Blog dediğin kısa olmuyor bacım bir gevezelik bir sohbet ohooo…

Vize

Tarih yazmak üzereyim.

Eğer 3 gün içinde vize çıkarsa tarih yazacağım, sonra da ekmekte soğan çorbamı yudumlarken Bratislava’dan bir post girerim artık, eşek değilim ya:P

Çocuklar hayatı hafifletiyor

Pazar günü, miskinlik diz boyu. Al şu çocuğu bir etkinliğe götür bir faaliyet bir sanatsal aktivite değil mi ya? Yok! Yaymış oturuyoruz. İlker bir kanepeye uzanmış, elinde ipad, ben karşısındakine konumlanmışım, elimde ne var hatırlamıyorum vallaha, kitap da olabilir, telefon da. Ama salep olmadığı kesin. Zira az önce balkona çıkıp da içmiştim.

Hafıza kartları ve Matematiğin büyüsü

Arca artık hezimete uğratmanın ne anlama geldiğini biliyor. Sık sık ana babasının ve hatta bu oyun kartlarını kendisine hediye eden Nadire teyzesinin üzerinde tecrübe ediyor. Hangimiz daha az hezimete uğradığımızın çetelesini tutuyoruz. Yani Arca ve diğerleri şeklinde bir rekabet söz konusu.

Nietzsche ağladığında : AMOR FATİ

“Bir kitap okudum hayatım değişti” klişesiyle bir girizgâh yapmak pek yerinde bir tercih olmayacak. Zira “Nietzsche ağladığında” daha çok kendimle ilgili sorgulamalarımın saygı duyulacak bir dehayla kurgulanmış bir eserin satır aralarında vücut bulmuş haliydi.

Ondan bundan şundan…

Kalmış 4. İzleyici sayısının 499 olmasına diyorum, 4 kişi kalmış. Sonra bırakacağım bu blog işini, 500’ü beklemeyeceğim…

Dermişim puhahah! Yok lan bırakır mıyım? Ne güzel yazıp okuyup eğleniyoruz.

Gerçi bir değişiklik, banner’da bir farklılık ne bileyim bir şeyler dürtüyor beni ama ne bilmiyorum.

499 numero da gelsin, geleneksel öpücüğümü vericem.

Ümit kötülüklerin en kötüsüdür çünkü işkenceyi uzatır.

Bu aralar…

Yorgunum ve uykum var. Bir an enerjinin zirvesindeyim, bir bakmışsın sürünüyor bedenim. Öyle bir hal. İstanbul seyahatlerinin üst üste tesadüf etmesidir belki kimbilir.

Sa-kar ca-dı vi-ni ve ko-ca ka-ra ke-di-si Vil-bur….

Çok okuyoruz ya hani, işte ana-baba eğitim kitapları, uzmanlar filan… Az çok yaşının gereklerini öğreniyoruz bir şekilde. Allah biliyor ya bizim numune, umumiyetle tutturuyor uzmanları. Hani bizim bir Tracy ablamız vardı ve “kitap bebek”leri. Hah Arca o kitap bebeklerden oldu genelde, ara sıra daha çekingen, ara sıra daha sosyal ama ortalama bir kitap bebek.

tövbeeığgk

“Biraz samimi bir adam yani ben şimdi n’apabilirim?!... Aşkım aşkım neden konuşmuyorsun ay ben burada telefonu kaybettim sandım elim ayağım boşaldı diyorum… a ama niye kızıyorsun? Sadece yemeğe gittik, yani başkaları da vardı, ama ama…”

Bekleme salonundaki bir uçak dolusu insan olarak, o akşam hattın öbür ucundaki şahsın kıskanç, güvensiz üstelik de psikopat olduğuna şahitlik edecek kadar uzun bir süre, kadının nefes almamacasına sıraladığı cümlelere maruz kaldık.

Yağmur

Yağmur, sabah İzmirlilerin başına geleni isimlendirmek için hafif kalıyor. İlker metro durağına gidebilmem için taksi çağırmayı önerdi, düşün yani alt tarafı 5-10 dakika yürüyeceğim. Yürüdüm tabii! Deli misin, yağmurda yürüme fırsatını kaçırır mıyım?

Dumur diyalog #112

Arcanın odasındayız, İlker arcaya madaj yapıyor sohbet ediyoruz. 

A: annem sen çok gevezesin

Y: sen geveze ne demek biliyor musun

A: çok konuşanlara denir

Y: aa ben çok mu konuşuyorum?

A: aynen öyle

Bundan ala dumur diyalog mu olur?

Dumur diyalog günü yapacaktım bugünü.

Akşamdan yazmıştım son muhabbetleri, ofisten çıkmadan yayınlarım dediydim. Neyse hadi vakit var elmamı kemirirken bir gündeme bakayım dedim. Puhahahha “ulan” (kimse ama kimse beni bundan sonra ulan diyorum diye yadırgayamaz dalarım!) diyalogun dumuru, dumurun alası varmış gündemde!

Tıkla dumura uğra.

Düşün düşün boktur işin

Kafayı yiyeceğim, yav! Nerede okumuştum ben onu?

Hani şu insanların baş edemeyecekleri şeyleri unutma, yok sayma eğilimleri ile ilgili olan tespit.

Bu haftaki doğal yaşam dozumuzu nasıl alalım?

İlker ve Arca’nın ipadde inanılmaz sardırdıkları Hay Day diye bir oyun var. Çiftlik işte, bir şeyler yetiştiriyorsun, onları satıyorsun filan. Hatta benim telefonumdan da başka bir paravan çiftlik kurdular, haksız kazanç sağlıyorlar. Öyle de sardılar ki, bu oyunun varlığından kendilerini haberdar eden Duru bile onların level level gerisinde! Tabii on iki yaşında bir ergenin çiftlikten daha ilgi çekici bir hayatı, okul gibi bir takım sorumlulukları var. Ekranda oynanan oyunlara kıl olabilirim ama baba-çocuk birlikte bir şey paylaşıyorlar ve eğleniyorlar, dötlüğün alemi yok.

Kışa hazır mısınız?

Yağmur da sağanağa döndü ya, hava şimdi iyice serinler.

Hafta sonu Arca’ya grip aşısını yaptırttık. Her sene sorgulayıp her sene de tıpış tıpış yaptırmak neyin nesi oluyorsa: )

Niyetimiz Arca cücesiyle doktor ziyaretinden sonra Alsancak’ta takılmaktı, zira hava nefisti o gün. Bu defa da ben üşütmüşüm kolum kanadım kırık. Kös kös eve döndük ama öncesinde kışlık hazırlıkları için tüm malzemeyi toparlamıştım!

Dumur diyalog #111

A: baba biliyor musun bugün annemi hafıza kartı oynarken eziyete uğrattım

Meali: hezimete uğratmak

---------------------

A: Büyüyünce evlenicem karım olucak, bir tane küçük çocuğum olacak bir tane de bahçeli evim olucak. Sonra köpek alıcam ve çocuğuma "çocuklar köpeklerle oynamayı çok sever, sen de onunla oynamalısın" dicem. 

Meali: bana köpek alın!

Göbek karın yağları

Facebook’a dalmışım akşam, eski albümlerime bakarken “pek zayıfmışım” diye iç geçirir buldum kendimi. Üstelik çok değil beş sene öncesindeki halime… Merak edenler için evet 4 kilo fazlam var, ve yine merak edenler için söyleyeyim umumiyetle bel ve karın bölgesinden ikamet almak üzereler. Kalça tamamdı, yani henüz kırk beş kilo bir lise öğrencisiyken beden öğretmenim bile demişti, kilo aldın mı senin kıçın büyür. Demek o vakitler bir bira göbeği olasılığını hesaba katmamış muhterem hocam.

Sonbahar

Mevsimler İzmir’de çok güzel geçiyor ama hızlı geçiyor. Daha doğrusu hızlı geçen geçiş mevsimleri, ilkbahar, sonbahar… Yoksa yaz dedin mi aman bitmek bilmiyor, kış desen kısa tamam ama benim geçinmeye gönlüm olmadığından manasız.

#kardessart diyene dalarım!

Son günlerde bir aş eriyorum ki sorma! Yok lan gebelik mevzu bahis değil, katiyen. Gerçi bu kardeş olayının boku çıktı söyleyeyim. Arca illalah getirtti. Hani bu ısrara yapacağı varsa da inadına vazgeçer insan. Yüz tane kardeş istiyormuş hepsini de ben doğuracakmışım. Bu yaş çocuklarda bir gebe kadın fetişi filan mı var? Neyse bilemiyorum tek bildiğim bıktım, lafın dönüp dolaşıp kardeş muhabbetine takılmasından bıktım.

Kusursuz değil ama gerçek

- Dikkat! Okumak üzere olduğun yazı "Before Sunrise" , "Before Sunset" ve "Before Midnight" filmleri hakkında acımasız bilgiler içermektedir. Hani izlememişsindir, izlemeye niyetlisindir, filmin bütününden ziyade sonu filan önemlidir, sonra vay efendim ne bok yemeye anlattın, tuh allah kahretsin rezil kadın demek serbest değil, uyardım, diyene dalarım! -

Fikirlerin bizimle yaşayacak

Siddhartha

… Bir kimse arıyorsa, gözü aradığı şeyden başkasını görmez çokluk, bir türlü bulmayı beceremez, dışarıdan hiçbir şeyi alıp kendi içine aktaramaz, çünkü bir amacı vardır, çünkü bu amacın büyüsüne kapılmıştır. Aramak, bir amacı olmak demektir. Bulmaksa özgür olmak, dışa açık bulunmak, hiçbir amacı olmamak…

Çocuklar ne söyler büyükler ne anlar

Çocukların kendilerine ait bir dünyaları ve bu dünyanın etrafında döndürdüğü son derece ilginç bir mantıkları var. Aslında bize ilginç geliyor, onlar için gayet akla yatkın gayet sıradan bir mantık.

Bunun farkına vardığında işler biraz daha kolaylaşıyor. Yaşasın farkındalık :)

Allah biliyor ya korkuyorum

Cinsel içerikli, kadını hedef alan söylemlere deli saçması gözüyle bakmaya başlayalı çok oldu. Hatta mutlu bile oluyorum, çok ciddiyim, bunlar ortaya saçılacak ki yetmez ama evetçiler gibi sözde aydınların yanı sıra temiz duygularla oy verenler de görecek gerçeği. İyi iyi konuşsunlar daha çok konuşsunlar ki ne mal oldukları çıksın ortaya diyordum.

Malumatfuruş Yeliz’den alışveriş önerileri

İşten bir arkadaşımın elinde baktım, boyama kitabı gibi bir şey. Şu kız çocuklarının kıyafet tasarladıkları özel kitaplardan. Fotokopi çekecekmiş, bu kitaplar 16 liraymış, zırt pırt talep ediyormuş kızı, para yetiştiremiyorlarmış. Hmm tedbirini gördüm ve arttırıyorum dedim, bizim tek arabaya düşme girişimimizi ve iktisadi getirisini anlattım, canı gönülden tebrik ettiler.

E, n’aparsın devir tasarruf devri, gerçi hangi devir değil ki?

velev ki hoş karşılıyorum, n'apacaksın?

Gündeme cinsel içerikli bir konu konuşlandığında derhal gündemin diğer maddelerine bakarım.

Geçmiş birkaç günü tararım, ne olmuş? Satır aralarına, gazeteleri tek sütunluk haberlerine sıkıştırılmış katliam, bir terör saldırısı, en hafifinden bir zam mevzu bahis değilse, ahanda mıçtık! 

Manyak mısın oğlum sen!

Manyak diyorum sonra bizim oğlan salak dedi kızıyorum, yok benden anne olmaz!

Ama Arca benden son derece memnunmuş öyle diyor. Geçenlerde yatak keyfi yapıyoruz, yani ben uyuyorum o benim yanaklarımı mıncıklıyor, durduk yere “benim annem olduğun için teşekkür ederim” dedi. Manyak işte, sonra ben bu çocuğun orasını burası niye yiyorum? Yerim vallaha hiç! anneyim ben!

Yeniden çocuk olmak, yeni bir çocuk olmak

Arca ile oyun oynamaktan hoşlanmıyorum. Yani onun sevdiği o arabalı oyunlardan, araba yarıştırmaca, yok efendim kaza yapmaca, arabaları bilmem ne yapmaca… Bıykkk araba sevmiyorum arkadaş! Pazar günüydü. Haftalardır ilk defa araba kullandım, sanki dün ehliyet sınavına girmişim gibi park yerinden iki saatte çıkamadım, Allah seni inandırsın Pazar alışverişim o kadar sürmedi.

Neyse araba oyunu sevmiyorum, o kadar!

Yeliz'in okuma köşesi ... Mi acaba!?

Ailecek hasta olmak için bu yıl soğukları beklemedik.

Arca öksürüp duruyordu, Cuma okula gönderilmedi. Akabinde İlker de yatak döşek iki seksen yattı. Aralarında yine en iyi bendim. Benim sesim de dönmeden hallice, var sen düşün evdeki ortamı.

Ortam demişken, arkadaş bizim evin ortamı iyice bozuldu. Koltuktan totomu kaldırmaya gelmiyor, daha izi düzelmeden, soğumadan biri çoktan kapmış oluyor. Evet okuma köşesindeki koltuktan bahsediyorum.

Doğa ve çocuk

Geçen cumartesi evlilik yıldönümümüzdü. Muhterem kocamla bir başbaşa kalalım son zamanlarda pek az başarabildiğimiz bir şey yapalım yani sözümüz kesilmeden sohbet edelim dedik ve akşam yemeği planı yaptık. Arca'yı da anneme bırakacağız oh mis:) 

Kendini ifade edebilme

Gıpta ettiğim insan özelliklerinin zirvesine, açık ara soğukkanlılık otursa da hemen arkasından “kendini doğru ifade edebilme” takip eder. Belki de doğru ifade edebilmek için soğukkanlı olmak ya da özgüven bombası olmak gerekiyordur, bunlar da bende yok malumunuz. Tevazu değil lan, olsa niye gıpta edeyim:P

Gurur ve Önyargı ve/veya Aşk ve Gurur… istediğin gibi…

İlk ne zaman okuduğumu hatırlamıyorum, ya da kaç defa okuduğumu ama kitap kulübünden “hafiften aşka dalalım, biraz da klasiklerden gidelim, Jane Austen nasıldır, okuyalım mı” gibi sesler yükseldiğinde akan sular durdu. Tabiri caizse atladım. Defalarca okuduğumdan karar verilen çeviriyi edinmeye bile gerek görmedim.

Rötar

Bu rötarın diyete başladığım güne denk gelmesi pek fena oldu zira havaalanında gıdadan yana seçici olmayı sevmem. Bok boğazlılığıma hizmet edecek iğrenç zevkler peşine düşerim. patates bira gibi, bol soslu spagetti ve şarap gibi, kahve yanına bol çikolatalı atıştırmalıklar gibi… hayır en çok bira patates…. Instagramda paylaştığım bira karelerinin çoğu havaalanlarının fahiş fiyatlı food courtlarında çekilmiştir. daha güvenlik kontrolünden geçerken biranın kokusu gelir burnuma. Zaten bugün de rötar olacağını bileydim, diyet dürüm beyaz şarap ikilisinin suratına bakmazdım

Dumur diyalog #110

Sigara içerken yakaladığı babasına "ya baba içme sigara çok zararlı"

İ: Tamam Arca haftada sadece bir gün benimle uyuyacağına söz ver, bırakıyorum bak hiç içmeyeceğim.

A: Öf iyi tamam iç o zaman!

çok çocuklu aile simülasyonu

Bayram tatili hiç çocuksuz kalmadı bizim ev. Arca'dan bahsetmiyorum canım o bizim evin demirbaşı:) kuzenlerden, arkadaş çocuklarından bahsediyorum.

Önce Duru(7) ve Doruk (4,5). İlker’in babalarıyla işi çıktığında hiç tereddüt etmeden bize gelsinler dedim. Zeynep’in çalışması gerekiyordu, Tea&Pot arife günü açıktı, anneannelerinin ise sabahtan işi vardı, birkaç saat dediler. Oyun oynadılar, çizgi film izlediler, yemek yediler, atıştırdılar. Arca bana bir saniye bile yanaşmadı. Neredeyse üç olmuştu saat, içimden herhalde anneannelerinin işi uzadı diye geçirdim, zira babaları beni arayacak, onları bırakmam gereken yeri ve saati bildirecekti. Hiç umursamadım, ne olacak mis gibi oynuyorlardı. 

Babet

Toplu taşımaya geçtim beridir beni ziyadesiyle yoran tek konu ayakkabı. Yazın iyi kötü parmak arası terliklerle işe gidip geldim. (ofiste topuklu giyiyoruz o kadar da şuursuz değiliz:P) Gel gör ki havalar soğudu. Tamam, takım elbisenin altına spor ayakkabısı geçirecek kadar rahat bir insan olabilirim ama tekinsiz kombinimle otobüsteki lise öğrencilerinin alenen dalga geçtiğini görmezden gelecek kadar da vurdumduymaz değilim.

Yazmak istemiyom! Küstüm oynamıyom!

Bak başlıkta bile “yorum” yerine “yom” ile bitirmemden anlaşılmış olmalı ki harbiden “istemiyorum” yazasım bile yok.

Sen bilmezsin ben İstanbul Türkçesiyle filan konuşmam. Geliyom- gidiyom- yapıyom- yapcam- gelcem der kısadan giderim.

Yeni şarkılardaki o kafiye tutturma modasıyla da ilgisi yok, doğuştan yani, sonradan olma değil. Bunu fark etmem için taşradan ayrılıp okumak için İstanbul’a gitmem gerekmiş, İstanbullu bir arkadaşım benim kestirmeden Türkçemle dalga geçtiğinde noluyoz :P  demiştim. Bakma şimdi hanım hanım konuşmaya kasıyorum, uzun kelimelerle anlatıyorum meramımı ama içimdeki taşralı hala yerinde sayıyor.

Gıcık yazı :S

Tatil bitti, yeayyyy çocukları okula kocayı işe postaladım diyenler, beni teselli edecek güç sizin damarlarınızdaki asil kanda mevcut değil. Hatta hiç kimsede mevcut değil, o He-Man veledi gelsin güç bende filan desin mesela, yürü git derim.

Dumur diyalog #109

Y: eve gidince kekle keyif yapalım çay mı süt mü mandalina suyu mu?

A: mandalina suyunu tercih ederim

.....

Annesinin ayakları için; "ay senin pis kokulu ayaklarını seveyim"

......

Faşo Ağa

Andımız yasaklandı. Ben Serkan’ı düşündüm. İlkokul arkadaşım Serkan geldi aklıma.

İlk yemeğim: Patates kömürü

'90'ların başı, ortaokul yılları. Okulun açılmasına pek az bir zaman var. Ya anneannem ya da dedem hastaneye yatırılmış, annem ve teyzem refakatçi, eve gelemiyorlar. Kızları bir evde toplamışlar, birbirimize göz kulak oluyoruz, ablam, ben ve teyzemin kızı.

Ablam kıyamam o yıl üniversite sınavına girecek, dershaneye gidiyor, boyuna ders filan çalışıyor, bize katiyen takılamıyor. Biz Zühre ablamla Perşembe pazarına gidiyoruz, markete gidiyoruz, evin işini gücünü yemeğini yapacağız, özgüven zirve! Kıvıramadık mı pazardaki teyzelere soruyoruz, “fasulyeyi nereden alalım?” , “hangi tezgahın domatesi güzel?”

Anne olunca öğrendim

Anne olunca anlar mısın anlamaz mısın bilemem ama eşek gibi öğreniyorsun bazı şeyleri.

Mesela “seni hiç sevmiyorum!”lar zamanla acıların çocuğu tonundan “sen beni hiç sevmiyorsun”lara dönüşüyor.

El kadar velet dersin, allah seni inandırsın seçim zamanı ekranda ağlayan politikacıların duygu sömürüsü bizimkinin yanında devede kulak! Anne olunca sesini yükseltmemen gerektiğini öğreniyorsun. Yiyorsa yükselt, “sen beni hiç sevmiyorsun”la başlayan cümlelerin iç acıtıcılığıyla bak bakalım baş edebiliyor musun?

“Bir çocuğa nasıl davranman gerektiğini bilmiyorsun!”

Hani öyle kalırsın, hani ne diyeceğini bilemezsin, bakarsın oğlanın suratına. “Etraftan ne derler?” diye çekinmekten çoktan vazgeçmişsindir de böyle bir tepki eşekten düşmüşe döndürür adamı. Bunu hak edecek bir halt ettiğin de yoktur ha!

Dürümünü tam istediği gibi yaptırtmana rağmen masadaki turşu ve elindeki ayran daha cazip gelmektedir cüceye. Bir söylersin, iki söylersin, ı-ıh yok oralı olmaz. Dahası gözünün içine baka baka hüpletir ayranı. Sonunda sabrın taşmıştır. Önünden turşuyu elinden ayranı alır, masanın öte yanına koyarsın ve “yemeğini ye!” dersin.

O zaman Carpe Diem bebeyim!

Kitap kulübü toplantısı…

Leyla Erbil’den Tuhaf Bir Kadın… Mekan ORA LAHMACUN

(Güleni tepelerim! Hayır, biz böyle kitap kulübü edebiyat tartışması, Tea&Pot’ta bitki çayı demlenmeleri filan… entel mi görünüyoruz oradan? Hayır, bacım seni temin ederim ki değiliz, katiyen değiliz! İşten çıkmış karnı aç bir avuç kadınız.)

Dağınık darmadağınık

Kredi kartı ekstrem gelmiş. ŞOK!

Bir yanlışlık var dedim, İlker of boşver dedi. Tek tek her kalem harcamayı didikledim. Arca’nın ayakkabıları, benim fahiş fiyatlı çantamın bile taksiti var. Hemen hiçbir kampanya fırsatını kaçırmadığımdan tutarın üçte biri kitap. Bu ay vicdan yapmışım Arca’ya da üç tane kitap almışım Allah için.

Türkiye'yi izlediniz.

Arca babasının göğsü ile göbeği arasına yatmaya bayılır. Ölmek üzereyken tam da oraya yatmaya alışmış oğlanın babasının tabutuna yine öyle kafasını koyması... Çok hazırlıksız yakalandığım bir sahneydi. Yerin altında ilerlerken metronun diğer yolcuları gözyaşlarımı görmesin diye güneş gözlüklerimi taktım. Çenemden süzüldü, gören oldu mu bilmem. 

İçimde bir sıkıntı? ne diyelim, hayırlara vesile

Üzerimizde kolsuz bluzlar altımızda etek, yazdan kalma bir hava, sohbet ediyoruz havadan sudan, yok özellikle havadan. Tamam sıcak, tamam güneşli falan ama bir baskınlık vardı havada. Yağsa rahatlayacak mı?

Bende de aynı havalar bu aralar.

Büyüyünce böyle bir anne olmak istiyorum

Ekrana baktım baktım ve gayri ihtiyari "büyüyünce böyle bir anne olmak istiyorum" dedim. Öylesine çıkıverdi ağzımdan hiç düşünmeden. Gerçi düşünmüşüm demek ki, demek ki bilinç altımda bir yerlerde Arca bir yetişkin olduğunda nasıl bir anne olmak istediğime dair ipuçları biriktirmişim ve yirmibeş sene sonraki Yeliz ve Arca ikilisini karşımda sohbet ederken bulduğumda dökülüvermişim.

Güzel Harabeler

Bazen bedel ödemek gerekir. O kitabı bitirmek istiyordum ve öz evladımın nöronlarından birkaç yüz tanesinin ruhuna elfatiha okumakta tereddüt etmedim. Elindeki ipad ile aşk yaşayan Arca "annecim sen biraz daha oynar mısın ben bunu bitirmek istiyorum da" dediğimde gözlerini gözlerime dikti, bakışlarında "dalga mı geçiyon be anne" sorgulayışı vardı ama toparlanması uzun sürmedi. "A e ım benim de şu çiftlik oyununa bakmam lazım" diyerek vicdanımı rahatlatıp nadiren eline geçirdiği fırsatın tadını çıkarmak üzere koltuğa daha da gömüldü.

Bir cumartesi öğle öncesi bizim evin halleri:)

Gudubet misin arkadaş!

Boğaz ağrısı şikayeti ile uyandığımda saatler 04:45’i göstermekteydi. Her parça iş için bir zaman dilimi belirlerim ben. Bir birim genelde 5 dakikaya denk düşer. Tuvalet vs işleri iki birim, giyinmek bir birim, eşyaları son kontrol bir birim ve beş birime dönüşmemesi için Arca’nın gıdısından öpücük yerine koklama işlemi bir birim.

Ve taksi gelir.

4,5 yaş anasının anatomisi & babasının babatomisi

4 yaş anatomisinin üzerinden bir ilkbahar bir de yaz geçmiştir. Gel gör ki 4,5 yaş anatomisinin üzerinden koca bir silindir geçmiş gibidir. Yaz aylarından kalma salmışlık bir türlü toparlanamamakta, anatomi kendini tabiri caizse bok gibi hissetmektedir.

4,5 yaş Arcatomisi

Koca bir yaz boyunca hiç hastalanmayan Arcatomik yapı ile ilgili iki soru akla gelmektedir. Bir, “biz bu çocuğa bakmayı bilmiyor muyuz ve anneanne-babaanne bakımı daha mı iyi?” İki “okul mu çocuğu hasta ediyor?” Gönül, okulun üzerine atmak ister suçu, zira önceki yaz okula gitmiştir ve amipli dizanteriden el ayak ağız hastalığına kadar nerede akla gelmeyecek virüs, parazit var, alıp getirmişti bu çocuk. Evet evet kesin okulun suçu:P

Çocuk kitapları : Arca'nın kitaplığı +3 yaş vol.1

3 yaş kitapları ile devam etmeden önce küçük bir not...

Bazen sıkıldığını sanıyorsun, o bir dönem öle bayıla okuttuğu kitapları okutmaz artık sanıyorsun ama öyle olmuyor. Kenara ayırıp aylar sonra tekrar çıkardığında aynı heyecanı yakalıyorlar. Oyuncaklarda uyguladığım oryantasyonun kitaplarda da aynı coşkuyu yaratmasına çok sevinmiştim. Evvelce yapmış olduğum kitap yatırımları sebebi ile son zamanlarda Arca’ya hemen hiç kitap almama gerek kalmadığını fark ettim.

Bir yerlerde birileri ölüyor şu an

İlk duraktan bindiğim metroda ayakta kaldım. Enteresan!

Dedim ki “trafik çıldırmış olmalı”. Okuyamayınca kafanda bir şeyler yazmaya başlıyorsun otomatikman. Yani ben öyle yapıyorum en azından. Hatta yazının başlığı bu olabilir; “trafik çıldırmış olmalı”. Sonra baktılar ki yeni sırt çantamı yere koymayıp ayaktayken iki kişilik yer kaplamakta ısrarcıyım, yer verdiler,oturdum, sayemde metroya bir vücut daha sığıştı.

Çocuk kitapları : Arca'nın kitaplığı +2 yaş vol.1

Günün çorbası hiçbir fedakarlıktan kaçınmayarak bugüne kadar sır gibi saklanan Arca'nın kitaplığını siz sevgili okuyucularının hizmetine sunuyor!! Sağ olun var olun!

Allah biliyor ya öyle sır filan yok yav, anası kendi okuduklarını sayıp dökmekten bebesinin kitaplığından bahsetmez olmuş. Bunu fark edenler de uyarmış, bir tavsiye et bir liste ver demişler. Olay kısaca bundan ibaret bacım. Yoksa dükkan senin. 

Ya ben bir de boyuna çuvallıyorum ya bu analık işinde, becerebildiğim bir kitap seçme işi var onu da böyle hava atar gibi yazmak kanıma dokunuyor. Ama yok hizmet hizmettir, bu kitap işi tavsiyeyle oluyor kendimden biliyorum. Anası bu yer cücesine neler okuyor merak eden buyursun, merak etmeyenin canı sağ olsun. Öyle liste verip geçmeyeceğim ha, birkaç kelam edeceğim sonra ay tüh okuyaydım der üzülürsün benden söylemesi.

Okumaya nasıl vakit ayırıyorsun?

Sabahları metro durağında beklerken ayakta birkaç dakika, metroda en az yirmi dakika, sonra aktarma otobüsünü beklerken durakta 5-10 dakika, otobüste oturabilirsem bir on dakika da otobüste. Ayakta okumayı da denedim ama belediyenin otobüslerini şoförler değil ralliciler kullanıyor kanımca, vallahi kolum çıkıyordu. Ayaktaysam yeltenmiyorum artık: )

Dumur diyalog #108

İ: Ipad’in şarjı dolmamış babacım

A: Sen yanında götürdün mü?

İ: Hayır

A: E, ben oynamadım, sen götürmedin, neden hala dolmadı şarjı?

….

Davete ne giyeceğine karar veremeyen Yeliz kocasına danışmaktadır.

Y: Elbise mi giysem, pantolon mu giysem, ne giysem?

Tuvalette kakasını yapmakta olan Arca seslenir; “Annem birini giy, öbürünü yedek alırsın.”

Tesadüfün böylesi... 1984

Hemen her yerde, evinde, en mahreminde bile izleniyorsun. Her şeyin kayıt altında.

Hayatının her noktasına müdahale ediliyor, çocuk yapmak / yapmamak konusunda bile senden başka söz sahibi olanlar var.

Tek tip giyinmen gerekiyor, tek tip düşünmen.

Düşünmüyorsan sende bir sorun var, hemen düzeltilmelisin.

Yalancı

Evin bütün çekmecelerini elden geçirdiğimiz gündü.

“Hani sana okuldan getirdiğim küçük şeyleri ne yaptın annem? Hani onlar buradaydı?”

Hasssss……….

Kıvır gülüm kıvır… “Onları daha güvenli bir yere koydum Arca.”

Domestik hafta sonu

Saçımın dibi dört park çıkmış, modeli kaçmış, bonus kafaya doğru emin adımlarla ilerliyor ben kuaföre gitmeye üşeniyorum da eve okuma köşesi yapmaya üşenmiyorum.

Daha doğrusu planlamaya üşenmiyorum. Laptop sehpaları belirledim, koyacağım koltuğu tespit ettim, hatta hayallerimde orada oturup kitap okuduğumu bile canlandırdım.

İş hayata geçirmeye gelince ona da üşendim.

Ağla çocuğum, açılırsın

Hava sıcaklığı 35’in altına inmemiş olabilir, hâlihazırda denize giriyor, güneşleniyor olabiliriz ama hala bilmeyen varsa söyleyeyim sonbahar geldi! Esen rüzgârın üşütmesinden, metrodaki siluetlerin hırkalanmasından, bizim evin hallerine bir hüzün çökmesinden anlarsın sonbaharın geldiğini!

Topuklu ayakkabılı Raif Efendi

--- yazıyı mümkünse Lisa Ekdahl'ın "I don't mind" isimli eseri fonda çalarken okuyalım bacım ki tadı çıksın. Hadi hep beraber "I don't mind I don't mind ... How could I mind? ..." ---

Bundan böyle topuklu ayakkabı giyenin taaaaa!Bütün gün ayakta duracağın belli, senin neyine topuklu ayakkabı giymek?

Herkes bu iş hayatında mış gibi yapıyor ve ben onları seyrederken çok eğleniyorum. Yüksek kademedekiler önemli insanlarmış gibi yapıyor, orta kademedekiler müşterileriyle arım balım peteğim ilişkisindeymiş, daha alt kademedekiler ise hiç olmadıkları halde olayın bir parçasıymış gibi yapıyorlar.

Ben?

Bana balık verme, balık tutmayı öğret

“İnsanın hayata es vermesi gerek, ama gerçek bir es! Önemsiz bir işe gömmeli kafayı ve karmaşık sorunların basit işlerle yer değiştirmeli ki kafası boşalsın…”

Bu cümleyi kafamdan mı kurdum, İlker’e mi söyledim hatırlamıyorum. Kafamdan geçenleri İlker’e naklen anlatmak gibi bir huyum var ya, hangisi düşünce hangisi sohbet bazen unutuveriyorum.

Hatırladığım şeyler de var… Mesela İlker’in beni arayıp da “balığa gelir misin benimle?” diye sorduğunda, önce evet, sonra hayır, sonra tekrar evet, sonra “beni yedeğe yaz” dediğimi çok net hatırlıyorum. Geçen bahsettiğim arkadaşımla yemekteydik ve benim kafam “ulen ben beş sene sonra ne b.k yiyeceğim” sorusu ile meşguldü.

Sonrasını da hatırlıyorum. Çeşme’ye giderken İlker “yanına kalın bir şeyler al, sabaha karşı çok soğuk olur” dediğinde, hasss… ben unutmuştum, demek yerine, “mont alırım” dedim. Son dakikaya kadar yırtacağımı düşünmüştüm, ama İlker’in annesi “gidin yav ben bakarım çocuklara” deyince bahanem kalmadığını bile unutmuşum. Omuz silkip, “iyi be, ben de bu balığa gitme mevzusu açıldığında İlker’in gözlerinin niye parladığını anlamış olurum” deyiverdim içimden.

Hatta çok daha sonrasını da hatırlıyorum zira totom donarken “ulennn manyak mıyız lan biz? ne işimiz var lan balıkta! Mis gibi uyuyan oğlanın koynundan çıkıp ne b.kumuza geldik” diye içimden geçirmiştim. Kumrucu Hüseyin’de yediğim yengen bile – evet abicim bu kumrunun mucidi Hüseyin imiş, anlattılar bana, Şevki filan aldı yürüdü ama Hüseyin bir başka dediler – teselli olamadı pişmanlığıma.

Ne zaman ki gün doğarken yüzüme çarpan rüzgarın ayazını Ayhan Kaptan’ın bir kupa çayıyla ısıttım da kafamı kaldırdım, şafağa daldım, işte o zaman dedim ki “var ya sırf bunun için bile gelinir balığa, balık tutmasan da olur”. İçimden de demedim ha, bizzat Emre’ye söyledim. Kanımca yola çıkmadan evvel “bir an var ki o an için bile gelinir” dediği an işte o andı. O andan sonra İlknur da ben de oğlanları düşünmeyi bıraktık.

Martılar “acemi lan bu, birazdan akvaryum balığından hallice bir tane çeker tekneye, diğerleri de küçük bu der atar denize, biz kaparız” diye nasiplenmeyi bekleyedursunlar, ben oltamın iğnesine bir sardalye parçası iliştirmekteydim  ve tek düşündüğüm …

Dumur diyalog #107

A: Bana dondurma almadan önce sor tamam mı babam?

İ: neden?

A: Aldığın dondurmayı istemiyor olabilirim

A: babam biz oltaya ilaçlı yem koyalım

İ: ee

A: balık onu yesin, sonra hastalnsın yatsın uyusun biz de gidip yakalayalım

İ: illa uyuması mı gerekiyor?

A: İşte o konuyu bilemiyorum

Hayalleri "35"bin bakımına almak kazım

Geçen hafta bir öğlen eski bir iş arkadaşımla yemeğe çıktık. Tatlı tatlı sohbet ediyoruz, imrendim adama. Neden dersen, adamın beşer yıllık periyotlar halinde kariyerinde neler yapacağına dair planları mevcut. Hem de öyle ulaşamayacağı şeyler değil, ulaşır da, zira ben onun beş sene önce de yaptığı planları biliyordum, şimdi tam da o konumda.

Müzik? Kitap? Iy evet! entel dantel tavsiyeler

Normalde kitapları ikinci defa okumak gibi bir âdetim yoktur. Nitekim kulübün yeni kitabı “Kürk Mantolu Madonna”yı da tekrar okuma niyetim yoktu. Birkaç bölüme bakacak, kulüp için notlar hazırlayacaktım. Bir baktım ki yarılamışım kitabı. Demek bazı kitapların defalarca okunabilitesi varmış.

Dumur diyalog #106

Yemekte;

Y: Annecim yoğurtlu salata var bak, semizotu salatası yesene.

A: Yemiycem!

Y: Niye?

A: Ben öyle pek salata seven bi çocuk değilim annem.

…………..

Siz, siz olun yorum yapmayın

Yok annem yok, bloga değil. Buraya her türlü yorumu yazabilirsiniz, denetimsiz gören sefilin biri geçenlerde küfür hakaret yazmış mesela. İnsanın başına geliyor yani, her şey geliyor. Senin yüzüne söyleyecek dötü yok ama klavyeyi verdin mi eline, sövüp sayabiliyor. Delikanlıysan adını yaz, ama yemiyor tabii. Ben de tüm o “adsız” soysuzlara ve spam yorumlara inat ayarlarımı değiştirmiyorum, “adsız” yorumcuların günahı ne, değil mi ya?

Neyse yorum derken başkasının hakkındaki yorumlardan bahsediyorum.

Görsel: alakasız, Arca'nın bahçede gördüğü bir sümüklü böcek sadece

Uyku

Bilen bilir, bilmeyene de anlatamam vallahi hiç vaktim yok! Bir zahmet tıklayın öğrenin:)

Evet Arca anasıyla uyumaya bayılır. Neden bilmeyiz zira tecrübelerime dayanarak söylüyorum:P bizim muhterem uyku için çok daha iyi bir seçenek bence. Minik ve mırıl sesiyle kitap okur, Arca'ya masaj yapar, yumuşacık bir göbeği vardır. Etraf bebeler bile İlker'le uyumak ister de bir bizim oğlan yanaşmaz. 

Kızlarla bir akşam PMS öncesi bir kavanoz nutella gibi

Bu hafta hep kadınlar vardı akşamlarımda. Önce kitap kulübü, hepsi otuz beşimden sonra tanıdığım kadınlar. Her birimiz birbirimizden farklı apayrı renkler, ortak bir geçmişi bile olmayan kadınlarız. Ortak paydamız kitap. Ve konuşacak ne çok şey buluyoruz inanılmaz.

Tespitim var vol.kaç oldu bilmiyorum: garantici

Garanti bankası beni kesinlikle reklamlarında oynatmalı. Zira ben bu garanti işinin bırak kitabını anayasasını yazarım.

An itibariyle İstanbul’dayım. Bir alışveriş merkezinin basık atmosferinde (iklimlendirme tesisatını yapan firmanın taaa) “ne takıntılı ne garantici kadınım ben” diye düşünürken yazayım bari dedim yazayım da burayı okuyanlar hakkımdaki düşüncelerini gözden geçirsinler.

An itibariyle...

Bu yazın ter kokusu dalında birincilik ödülünü ön masada oturan abiye takdim ediyorum. Otobste yanımda kokanı anladım da cafe'de başka masada oturanın ter kokusu ??

Dumur diyalog #105

Arca anlamasın diye şifreli konuşan anne babasına;

A: Ne biçim konuşuyorsunuz? Ne diyorsunuz?

Y: Gizli konuşuyoruz annecim

A: HAYIR GİZLİ KONUŞAMAZSINIZ! konuşamazsınız, çocuklar merak eder!

……..

Karşı komşunun 3 yaşındaki çocuğundan bahsediyor;

“Evden ayrılacakmış, uzağa gidecekmiş.”

“Kim Tuna mı?”

“Evet ya uydurukçu Tuna peh!”

…………